Rozdział 18 '' Tak Bardzo Cię Kocham ''

*Louis * Parę Minut Później *

W mgnieniu oka znalazłem się w parku.
Nie mam pojęcia gdzie mieszka Turner, ani jak go znajdę. Tak, czekają mnie konsekwencje, ale chcę to zrobić szybko, boleśnie i tak, żebym już więcej nie musiał go widzieć.

*  Mellodie *

Trochę ochłonęłam i uspokoiłam się. Cała siódemka dodała mi otuchy i pocieszyła. Tak bardzo za nimi tęskniłam.

Dziewczyny poszły do siebie, a ja Li, Hazz, Niall i Zayn ruszyliśmy na wyczekiwaną przez mnie próbę. Oczy zaczęły mi się świecić, kiedy zobaczyłam znajomą mi salę i Simon'a. Mężczyzna szeroko się do mnie uśmiechnął, a potem wszyscy siedliśmy na róg sceny. Simon dał każdemu po białej kartce z nową piosenką, którą pieliśmy śpiewać całą szóstką. Była bardziej weselsza niż poprzednia.
Kiss You - napisał ją specjalnie dla nas Ed Sheeran. Rozumiecie to ?! Mój idol napisał dla mnie pioseeeenkę ... ahh... Piosenka od razu wszystkim przypadła do gustu. Stanęliśmy na środku sali i zaczęliśmy śpiewać ;

Kiss You

( Solówki chłopców są troszkę pomieszane, ale raczej nie macie mi tego za złe, prawda ? Musiałam gdzieś wcisnąć Mellodie =D )

Zayn ;
 Oh I just wanna take you anywhere that you like
We can go out any day any night
Baby I’ll take you there, take you there
Baby I’ll take you there, there

Harry ;
 Oh tell me, tell me, tell me how to turn your love on
You can get, get anything that you want
Baby just shout it out, shout it out
Baby just shout it out, yeah


Liam ;
And if you
You want me too
Let’s make a move


Mellodie & Harry
Yeah, so tell me girl if every time we


Wszyscy ;
To-o-ouch
You get this kind of ru-u-ush
Baby say yeah, yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah, yeah
If you don’t wanna take it slow
And you just wanna take me home
Baby say yeah, yeah, yeah
Yeah, yeah

Niall ;
 Oh baby, baby, don’t you know you got what I need
Looking so good from your head to your feet
Come on, come over here, over here
Come on, come over here, yeah


Louis ;


Umm....cisza. Rozejrzeliśmy się dokoła siebie, a ja lekko zbladła. Brakowała nam jednego głosu. Gdzie on jest ?
- Gdzie jest Tomlinson ? - warknął Simon - Znów robi nam na złość.
- Ale ... - Hazz chciał już coś wyjaśniać, ale mężczyzna znów mu przerwał ;
- Możecie mu przekazać, że może się pakować.
Od środka przeleciało mnie dziwne uczucie. Niby jak pakować ?! Nie - ma- mo -wy ! Zostaje mi tylko jedno ;

- Louis wylatuje, ja też nie śpiewam - warknęłam patrząc w stronę Cowell'a.
Mężczyzna posłał mi spojrzenie typu ''WTF ?! '' ... z resztą ... tak samo jak chłopcy. Harry chwycił mnie za rękę i powiedział pewnie ;
- Ja też nie.
Spojrzałam na przyjaciela, a ten tylko delikatnie się uśmiechnął. Tak jakby mnie rozumiał .
- Ja tak samo - obok nas stanął Niall. Zaraz potem obok niego pojawił się Zayn z miną ''Nie Podskakuj, Koleś, Bo I Tak Nie Wygrasz'' i Liam z rękami założonymi na piersi. Wszyscy staliśmy twardo wlepiając spojrzenia w Simon'a i czekaliśmy na jego reakcję. Mężczyzna tylko się uśmiechnął pod nosem i powiedział wesoło ;
- Już dawno nie widziałem tak zgranego zespołu. Gratulacje, właśnie zdaliście test - zaśmiał się promiennie, a całej naszej piątce opadły szczęki. Co za durny facet ! Kocham gościa !

Prześpiewaliśmy piosenkę jeszcze parę razy omijając solówkę Louis'a. Za każdym razem, kiedy nadchodziła kolej na moją zwrotką, któryś z chłopców musiał mnie szturchać lub popychać, bo moje myśli krążyły tylko wokół ... wokół Lou. Tęsknię za nim. Chciałabym się do niego przytulić, poczuć jego zapach, usłyszeć jego śmiech, który jest tak bardzo idealny. To jest chore ? Lou jest tylko przyjacielem. Tak samo jak Hazz, Niall, Zayn i Liam. Prawda ? Nie czuję do niego absolutnie nic, tylko ... po prostu tęsknię za nim bardziej niż za resztą moich cudownych wariatów.
- Mells, teraz ty .. - Liaś szturchnął mnie w ramie, a ja mocno wzdrygnęłam i szybko zamrugałam oczami.
- Tak, tak, wiem - mamrotałam próbując znaleźć na kartce papieru słowa, które mam śpiewać.
- Chcesz odpocząć ? - spytał Simon, a ja spojrzałam na niego z lekkim zdziwieniem.
- Niby dlaczego ? - zaśmiałam się smutno.
- Idź do pokoju. Odpocznij - uśmiechnął się do mnie.
Spojrzałam na chłopców. Każdy promiennie się do mnie uśmiechał. Głośno westchnęłam i wstałam. Pożegnałam wszystkich delikatnym uśmiechem i wolnym krokiem wyszłam z sali prób. Pchnęłam ogromne drzwi, a chwilę potem byłam już na korytarzu. Ze spuszczoną głowę ruszyłam w stronę pokoju 69. 

Położyłam się na łóżko i okryłam się kołdrą. Przymknęłam oczy i ciężko westchnęłam. Gdzie jest ten czubek ? Nie wie, że tak bardzo tęsknię ?
Wyciągnęłam z kieszeni telefon i wybrałam numer chłopaka. Nie było nawet sygnału ... tego cholernego sygnału, po którym mogłam usłyszeć w końcu jego głos. Zrzuciłam telefon z łóżka, a na moim policzku pojawiła się malutka łza. Zaraz, zaraz ... nie będę płakała. Nie będę głupia ... Idiota ... Gdzie on jest ?

* Parę Godzin Później *

Nadal leżałam w łóżku przykryta kołdrą do ramion.
- Jeszcze go nie ma ? - spyta Niall wchodząc do pokoju. Za nim weszła pozostała trójka. Od razu zerwałam się z łóżka ocierając mokre policzki nadgarstkami.
- Płakałaś ? - spytał cicho Zayn.
Aż tak bardzo było to widać ? Nie wiem ... może byłam czerwona, cała się trzęsłam, ale ... no, przykro mi, że jestem taka miękka.

Mulat siadł obok mnie i chwytając za moją rękę oczekiwał odpowiedzi. Twardo pokiwałam głową na ''Nie'' i pociągnęłam nosem. Zanim się obejrzałam, wszyscy chłopcy siedzieli już obok mnie i delikatnie się uśmiechali. Nie chcę ich pomocy, nie chcę, żeby się nade mną litowali ... Nie chcę, żeby widzieli jak płaczę.

*

 Pogoda nie była za bardzo ciekawa. Padało i najwyraźniej zanosiło się na burzę.
Harry niespokojnie chodził po pokoju coś marudząc pod nosem. Niall siedział obok mnie obejmując mnie ramieniem i pocieszając słowami ; ''Spokojnie, Louis zaraz wróci''. Liam siedział na jednym z dwupiętrowych łóżek i cały czas dzwonił do Lou, który nie raczył odebrać. Zayn patrzył przez okno, które miało widok na park. Cała nasza piątka cały czas wyczekiwała powrotu Louis'a. 
Mógł sobie coś zrobić ?
- Idę szukać tego idioty - nagle warknął Harry i skierował się w stronę drzwi. Spojrzałam na chłopaka i przeleciałam go wzrokiem.
- Też pójdę - odezwał się Zayn, a potem bez słowa poszedł śladami przyjaciela w Lokach. Niall także wstał, pocałował mnie w czoło i wyszedł z chłopcami. Zostałam w pokoju z Liam'em, który cały czas trzymał przy uchu telefon i czekał na jakikolwiek sygnał. Ciężko westchnęłam, a po moim policzku znów poleciało parę łez. Spojrzałam przez okno ; na zewnątrz szalała burza i wprost lało. Gdzie on poszedł w taką pogodę ? Mógł zostać i być teraz w ciepłym pokoju razem ze mną i chłopcami.

Liam wyszedł na chwilę do łazienki zostawiając mnie samą.
Wiecie, raczej za dużo myślę. Myślę ... o nim. Naprawdę za dużo ... Przecież tak naprawdę to nic mnie z nim nie łączy. No może oprócz silnej przyjaźni, która kiedyś rozwalała się przez bezsensowne kłótnie.
Nagle telefon w mojej dłoni zadrżał, powodując, że ja też zadrżałam. Ze strachem spojrzałam na wyświetlacz, na którym widniał wyraźna nazwa nadawcy wiadomości ; '' Louis <3''. Moje ręce zaczęły dostawać gwałtownej ''głupawki'', kiedy nasickałam poszczególne guziki na telefonie, aby odczytać sms'a. Umm...wiadomość była pusta. Nie napisał nic ... Co to ma być ? Może wysłał to przez pomyłkę ? Może ... Dobra ! Jestem Mellodie Wisth ! Ja nie wieżę w pomyłki ! Wysłał pustego sms'a specjalnie ... ale dlaczego ? Co to znaczy ?
Rozejrzałam się po pokoju. Dlaczego mam nie skorzystać z nieobecności Liam'a i tak po prostu uciec i poszukać mojego BooBear'a ?

*  Liam*

Wyszedłem z łazienki i od razu oblał mnie nieprzyjemny dreszcz. W pokoju byłem sam. Drzwi były szeroko otwarte, a przez okno dało słyszeć się mocne pioruny, które potem oświetlały cały pokój.
Cholerna idiotka ! Musi akurat teraz uciekać ?! Bez przesady !
Bez zastanowienia wybiegłem za nią z pokoju.
Chwilę potem stałem już przed budynkiem, w którym aktualnie mieszkamy. Mój wzrok padł na ogromny, jasny piorun, który pojawił się na niebie zasłanym ciemnymi chmurami. Strasznie lało, a o silnym wietrze nawet nie wspomnę.
Czy tylko ja jestem ten ''Normalny'' ?
Spojrzałem przed siebie - na mokre ulice - i pokręciłem głową z rezygnacją. Głośno westchnąłem i spuściłem głowę.
Z drugiej strony ... też biegałbym po ciemnych ulicach Londynu, tylko dlatego, że Danielle się zgubiła, uciekła lub coś się jej stało. Dobrze rozumiem stan Louis'a i Mellodie. Dobrze wiem, jak czuje się człowiek zakochany.

*  Mellodie *

Wybiegłam na dwór w samym t-shircie i rurkach. Byłam całkowicie zapłakana i cała drżałam. Od razu padła na mnie fala dreszczu i zimna.

Szczerze mówiąc, to nie przejmowałam się teraz tym za bardzo. Jedyną rzeczą, którą chcę teraz zrobić to znaleźć Louis'a.

Drzewa uginały się pod wpływem silnego wiatru, a mnie otulały tylko moje własne ramiona. Biegałam po mokrych ulicach co chwilę ocierając sobie dłońmi zalane od łez policzki. Nie widziałam praktycznie nic ; światło dawał tylko księżyc i niewyraźne gwiazdy.

Po co to robię ? Lou jest tylko przyjacielem. Nie ... gdyby był przyjacielem, nie szukałabym go teraz ...zaraz, zaraz ... ja tylko się martwię. To źle ? Nie ogarniam siebie samej. Louis - przyjaciel czy ... ? Dlaczego nie mogę się na nic zdecydować ? Przecież mogło mu się coś stać, a ja teraz jak głupia zastanawiam się nad tym co on dla mnie znaczy. Dobra, skróćmy moje wszystkie wypowiedzi na jego temat ; Zależy mi na tym uroczym, bezczelnym, ładnie pachnącym, wkurzającym, a zarazem zajebiście seksownym, romantycznym i cudownym bałwanie ... !

Byłam już chyba wszędzie ! We wszystkich kawiarniach, w parku, na wszystkich przystankach, zajrzałam dosłownie do każdej dziury ! Nie ma go nigdzie ... A jeśli naprawdę coś mu się stało ?

Szłam właśnie parkiem co chwilę pociągając nosem. Było mi strasznie zimno, jednak nie przestawałam moich poszukiwań. Na początku mogłam krzyczeć jeszcze jego imię, wołać go, ale teraz mogłam tylko krztusić się łzami. Dlaczego to wszystko jest takie trudne ... ?
Można powiedzieć, że się zgubiłam. Jeszcze nigdy nie byłam w tej części parku. Wkoło było ciemno, wiatr targał moje rozpuszczone włosy, a do moich uszu docierało tylko jakieś nijakie i straszne echo. Oczywiście, że się bałam ...
Na samym końcu paru zauważyłam malutką, starą ławkę, na której wprost ''osadzała się'' mgła. Powoli ruszyłam w jej stronę.
Siadłam na ławeczce, podkuliłam pod siebie nogi i schowałam w nich twarzy. Głośno westchnęłam i pozwoliłam łzom lać się po moich policzkach. Zacisnęłam powieki i głośno jęknęłam.
Byłam zmęczona.
Jednak chciałam wrócić do domu dopiero z nim. Chciałam wsunąć się pod ciepłą kołdrę, zobaczyć jego niebieskie oczy, uśmiech, a potem chciałabym zanurzyć się w jego ciepłych ramionach. To nie jest aż tak dużo.
Nagle poczułam ciepło na policzkach. Lekko wzdrygnęłam i podniosłam głowę do góry. Przed mną nikogo nie było. Rozejrzałam się wokół siebie ze strachem w oczach.
Mgła przed mną zaczęła robić się dziwna - zaczęła tworzyć czyjeś zarysy twarzy. Kobiece zarysy twarzy. Mgła ... kobieta z mgły zaczęła się do mnie uśmiechać. To było wprost przerażające, ale nie mogłam uciec, bo coś mnie tam trzymało.

 - Spokojnie - usłyszałam delikatne i troskliwe echo. Lekko zadrżałam i otuliłam się własnymi ramionami.
- Wszystko będzie dobrze. Jestem przy tobie, kocham cię i nigdy nie przestałam. Tata też cię kocha - usłyszałam kolejne słowa płynące jakby z powietrza.
Po słowie ''Tata'' po moich policzku spłynęły kolejne łzy. Czyli .... moja mama ? Mama.
- Mamo ? - wyjąkałam. Kobieta z mgły zaczęła się powoli rozpływać. To było coś strasznego. Poczułam ciepło na ramionach.
Zerwałam się z ławki i rozejrzałam wokół siebie. Takie coś nie mogło mieć miejsca ! Co to było ... ?
Wiatr rozwiał moje włosy i gwałtownie obrócił moją twarz w drugą stronę. Mocno wzdrygnęłam, kiedy kilkanaście metrów przed sobą zobaczyłam chłopaka w czarnej bluzie z kapturem. Szedł spokojnie wąską ścieżką. Deszcz lał na jego postać, a on nie zważał uwagi na nic. Nie wiem dlaczego, ale na jego widok serce zaczęło bić mi szybciej.
- Louis ... - szepnęłam. Nawet nie wiem dlaczego wymówiłam jego imię. Nie miałam pewności, że to on, ale ''Louis'' wyleciało ze mnie tak płynnie i wolno. Momentalnie ugięły się pod mną kolana,a wiatr targnął mnie w przód - w stronę chłopaka. Bez zastanowienia ruszyłam w jego stronę.
A jeśli to będzie on ? Co mu powiem ? - ''Louis, cześć. Tęskniłam, wiesz ? ''.
Zanim się spostrzegłam z moich ust kolejny raz wyleciało jego imię. Tym razem na tyle głośno, że chłopak się odwrócił w moją stronę. Stałam właśnie jakieś pięć metrów przed nim. Nie widziałam jego twarzy, ale byłam przekonana, że to mój Lou.
- Mellodie ... - szepnął, a ja zauważyłam, że lekko zadrżał.
Bez zastanowienia biegiem ruszyłam w jego stronę. Już tylko parę kroków mnie od niego dzieliło. Jeszcze troszkę. Zaraz ...Zaraz będziemy już razem ...
Uwiesiłam mu się na szyję i wybuchnęłam głośnym płaczem. To ciepło, które teraz poczułam jest po prostu nie do opisania.
Nareszcie mam go przy sobie ...
Nie miałam pojęcia do czego byłabym zdolna w tamtej chwili. Rozpierała mnie radość i troska. Nadal było mi zimno, ale on ogrzewał mnie już całym swoim ciałem. Po moich policzkach nadal ciekły łzy, ale już się tym nie przejmowałam. Gdybym mogła, na pewno mogłabym tulić się do niego przez cały czas, przez wieczność, do końca naszych dni.
Nagle coś we mnie pękło i oderwałam się od chłopaka.
- Ty idioto ! - wrzasnęłam przez łzy.

Nadal nie widziałam jego twarzy, ale blask jego oczu jest niezastąpiony. Nikt nie ma takich oczu jak on.
- Nawet nie masz pojęcia jak bardzo tęskniłam ! - uniosłam się i z całej siły walnęłam przyjaciela w ramię - Myślisz, że możesz sobie tak po prostu uciekać ... bez mnie ...?  - wyjęczałam przez łzy - Jesteś skończonym dupkiem, bałwanem i osłem ! I tak nie wróciłabym bez ciebie do domu ! Szukałabym cię przez całą noc, tylko dlatego, żeby w końcu móc cię przytulić, do jasnej cholery !
W czasie, kiedy ja krzyczałam, jego ręce powędrowały do zapinania czarnej bluzy z kapturem, którą miał teraz na sobie. Zsunął ją z siebie zostawiając swoje ciało tylko na pastwę białego t-shirtu. Wstrząsnął mokrą już bluzę od deszczu, a potem powoli nałożył mi ją na ramiona. Nawet nie zorientowałam się, kiedy to zrobił, bo byłam zajęta wrzaskami i wyzwiskami kierowanymi w jego stronę. Chłopak drżącymi rękami zapiął bluzę, która już na mnie wisiała, a potem nałożył mi na głowę kaptur tak, żebym bardziej nie zmokła.
- Zdejmij to ze mnie, będzie ci zimno ... - jęknąłem patrząc na jego przemoknięty t-shirt, pod którym drżało jego zimne ciało. Z jego włosów ułożonych w nieład kapały strumienie deszczu. Było tak strasznie zimno, a my jak idioci staliśmy na przeciwko siebie. Raz na jakiś czas naszą ciszę przerywał głośny huk na niebie wywołany burzą z piorunami. Przysunęłam się do niego bliżej i po raz kolejny zatopiłam w jego zimnych i drżących ramionach. Schowałam głowę w zagłębieniu jego szyi i cicho jęknęłam. Chłopak ułożył ręce na mojej talii i przycisnął bliżej siebie. Znów wybuchnęłam płaczem.
- Spokojnie Księżniczko - szepnął w moje włosy i delikatnie pogłaskał mnie po ramieniu.
Czułam się tak bardzo bezpieczna. Jeszcze nigdy nie rozrywało mnie od środka takie dziwne uczucie. Po prostu za bardzo mi go brakowało.
Odkleiłam się od chłopaka i spojrzałam mu w oczy. Stanęłam na palcach i oparłam czoło o jego czoło, a zarazem zetknęłam razem nasze nosy. Jedną rękę ułożyłam na jego biodrze, a drugą na policzku przejeżdżając po nim kuciem, aż do ust, na które potem spojrzałam. Potem mój wzrok znów utonął w jego zniewalającym spojrzeniu. Powoli zbliżyłam się do niego jeszcze bardziej, żeby potem móc złączyć nasze wargi.
Nie mam pojęcia jak opisać tak wspaniały i delikatny pocałunek. Nawet nie mam pojęcia dlaczego to zrobiłam. Nie wiem czy mój ruch był dobrym czy złym. Teraz nie wiem po prostu nic. W mojej głowie nie ma teraz żadnych myśli. Teraz jestem tylko ja, on i nic więcej.
Nasze wargi były tak zgrane jakbyśmy robili to nie pierwszy raz.
Na chwilę oderwałam się od niego, żeby z moich ust tak po prostu mogło wylecieć parę magicznych słów ;
- Tak Bardzo Cię Kocham ...

 Po tych słowach, tym razem to on zanurzył się w moich ustach. Poczułam jak jego kąciki ust powoli podnoszą się do góry, kiedy zaczęłam pogłębiać pocałunek.
Teraz zostaje jedno pytanie ; Co dalej z nami ? Z naszą ''przyjaźnią'' ? Przecież nie będzie już tak samo. Pocałunek zmienia wszystko, prawda ? A jeśli dowiedzą się chłopcy ? Wyczuwam kłopoty ...
Louis złączył razem nasze dłonie i powoli oderwał się ode mnie. Spojrzałam mu w oczy i lekko zadrżałam. Nie miałam pojęcia co teraz zrobić ; Przeprosić, uciec ? Nie ... Postanowiłam ; Ponownie wtuliłam się w chłopaka z uśmiechem.
Nie zwracałam już uwagi na deszcz, ciemność, straszną burzę i wiatr. Zacisnęłam palce pomiędzy jego palcami, a on powoli przejechał kciukiem po mojej dłoni.
Wyobraźcie sobie, że jeszcze parę miesięcy temu wrzeszczeliśmy na siebie i toczyliśmy między sobą jakieś bezsensowne kłótnie. Jeszcze dobrze pamiętam jego wyraz twarzy, wtedy kiedy wpadliśmy na siebie na korytarzu podczas castingu ; jego kąciki ust powoli się podniosły, kiedy powiedział na mnie ''Księżniczko'' pierwszy raz. Pamiętam dzień, w którym zamknęliśmy się w schowku, potem odkryliśmy ''Nasz Dach''. Pamiętam motyli w brzuchu, kiedy spytał czy obejrzymy na nim zachód słońca. Każda bezsensowna kłótnia zbliżała nas do siebie bardziej.
- Chodźmy już. Przeziębisz się - szepnął przejeżdżając dłonią po moim zimnym policzku.
Uśmiechnęłam się i powoli pokiwałam głową.
Oboje ruszyliśmy w stronę Domu Jurorów. Szliśmy w przyjemnej ciszy nie zwracając najmniejszej uwagi na deszcz, od którego już przemakaliśmy. Coś szuję, że szykuje się niezła grypa =)
Szliśmy powoli cały czas trzymając się za ręce. Nie wie czy to było normalne, ale czuję, że moje marzenia już się spełniły. Mam przy sobie kogoś, kto jest już ''Mój''. Nie wiem czy to wszystko nie dzieje się czasami za szybko ...

***

No taaaaak. Z tego rozdziału miały być dwa, ale uznałam, że będą za krótkie -,-

A więc mamy pierwszego buziaka ^^ I Jak ? Ile jest już fanek Mellis Wisthson ? xD  Nie wiem właśnie czy to wszystko nie jest za szybko rozpisane ... nie udało mi się jakoś -,- Tfu ...

Chciałam wam jeszcze podziękować za kolejne komentarze pod poprzednim rozdziałem ^^ 

Dobra ... pytanka. Zamęczę was kiedyś nimi xD ;

1) Spodziewałyście się od razu buziaka ?

2) Co dalej ? Będą razem, powiedzą chłopcom ?

3) A kobieta z mgły ? Czyżby mama Mellodie nie żyła ? (wiem, nierealne z tą mgłą, ale mnie jakoś napadło xD)

4) Podobał wam się ten rozdział ? ^^

5)  ''...czy wstawisz swoje zdjęcie na bloga no, bo wiesz, ja i Werka zastanawiamy się jak wygląda nasza księżniczka '' - Gabiś, czego tyś się naćpała ? Marsjanków ? Może ... może .... może kiedyś wstawię. KIEDYŚ . A teraz mam dla was bojowe zadanie. Takie dziwne, ale jest xD Niech każda z was napisze w komentarzu jak sobie mnie wyobraża. Możecie dorzucić takie detale jak wzrost i takie tam ;P Byłabym bardzo wdzięczna ^^

Mam Za Zadanie Polecić Kolejne Dwa Blog
 - You Don't Know Me
-Opowiadanie Hazzowej ♥ o Alexx 
Oba naprawdę polecam ^^

Noo...to by było na tyle. Eh...ferie mi się kończą - DlAcZeGo ? -,- Dobra, trzeba będzie przeżyć ... xD

Miłego Dnia xx