Rozdział 17 '' Gdzie Louis ? ''

Rozdział Dedykowany Mojej Siostrzyczce <3 

Przepraszam, Że Cię Zaniedbywałam, Ale I Tak Baaardzo Mocno Tęskniłam =* 

Nie Chciałam Pisać Odpowiedzi Pod Twoim Komentarzem, Bo Długaśną Niespodziankę Zobaczysz U Ciebie xD 

Kocham <3 

* Louis *

Stałem przed wejściem do naszego pseudo ''Domu'', w którym mieszkamy już prawie dwa miesiące. Opierałem się o ścianę budynku i co chwilę zanieczyszczałem swoje płuca czarnym dymem. Wychodziłem tak prawie codziennie, kiedy chłopcy nie widzieli. Było dość ciemno, ale mój mózg bez problemu mógłby teraz rozpoznać jej kolor oczu.
Nie wiedziałem, że człowiek może aż tak bardzo uzależnić się od drugiego człowieka. To jest naprawdę dziwne ... chore ... mój mózg jest chory .... nie, jednak serce ...
Oparłem głowę o ścianę i głośno westchnąłem próbując nie wypuścić z pod powiem ani jednej łzy. Było mi naprawdę ciężko. Jeszcze nigdy nie czułem się aż tak słaby i niepotrzebny nikomu.
Byłem dziś na próbie, ale .... jej nie było. Chłopcy mówili, że Mellodie chodziła na wszystkie próby ... Dlaczego nie przyszła na tą ? To jakiś cholerny zbieg okoliczności ?

 Już dawno się od nie uzależniłem. Wiem, że na pewno zrezygnowała i nie chciała mi ... tfu ... nam nic powiedzieć.  Przykre, prawda ? Odejść bez pożegnania.

* Perspektywa Zayn'a * Dwa Dni później *

Ja i chłopcy łazimy właśnie po centrum handlowym. Nie mieliśmy co robić, a próba dopiero za dwie godziny. Szkoda tylko, że nie ma z nami Louis'a i Mellodie. Już dawno jej nie widziałem, a bardzo za nią tęsknię. Z początku przychodziła na próby, kontaktowała się z nami ... a teraz ? A co z Lou ? Jest w strasznym stanie. Nawet nie wiem gdzie teraz polazł. Ucieka od nas, nie odzywa się nawet jednym słowem, nie uśmiecha się. Dziwne, prawda ? Louis się nie uśmiecha ? Horror jakiś.
- Zayn, siadasz czy nadal stoisz ? - spytał Niall wyrywając mnie z rozmyśleń. Spostrzegłem się, że stoją obok stolika przy którym siedzą chłopcy popijając kawę i patrząc na mnie jak na dziwaka.
- Tak, tak. Już siadam - powiedziałem wolno i zamrugałem oczami jak idiota. Zająłem miejsce obok Liam'a i spuściłem wzrok. Bałem się, że przez Mells rozsypuje się zespół. Bez niej i Louis'a to nie One Direction tylko Malik, Payne, Styles i Horan.
- Wszystko gra ? - Hazz poklepał mnie po ramieniu i szeroko się uśmiechnął.
- Tak. Wszystko w porządku - wymamrotałem głęboko wzdychając.
- Wiemy, że czujesz się źle, z powodu rozpadającego się zespołu - jęknął Liam, a chłopcy mu przytaknęli - Dla nas to też nie jest kolorowe. Nam też jest przykro, że Mellodie tak po prostu odeszła.
Siedzieliśmy tak jakieś czterdzieści minut. Harry próbował rozładować sytuację opowiadając jakieś kawały, z których ja udawałem, że się śmieje. Tak naprawdę to nie lubiłem śmiać się wtedy, kiedy od środka muszę się wykrzyczeć.

 Cała nasza czwórka wyszła z centrum. Pod drodze spotkaliśmy także Dani, Carlii i Pezz. Dziewczyny zabrały się z nami i całą paczką ( dziwnie mówi się ''paczka'' bez Lou i Melli, prawda ? ) ruszyliśmy do domu jurorów.

*Mellodie * Godzinę Temu *

Siedziałam zamknięta w łazience. Miałam podwinięte pod siebie nogi i mamrotałam coś pod nosem. Już parę godzin temu zmęczyłam się tymi wszystkimi krzykami w stylu ''Will, psychopato, wypuść mnie !''. Ah, taaak...zdziwione, prawda ? Więc tak się zaczęło ; Will przekonał mnie do tego, żebym u niego zamieszkała. Z początku pozwalał chodzić mi na próby i rozmawiać z chłopcami. Był dla mnie wspaniały, zabierał mnie wszędzie i dawał wszystko. A teraz ? Heh .. śmieszna sytuacja. Siedzę zamknięta u niego w łazience. Znowu. Tak - znów mnie zamknął, żebym nie uciekła do chłopców. Przecież tak bardzo za nimi tęskniłam. Chodzi o zazdrość. Will był zazdrosny o .... zazdrosny o Louis'a. W chwili, kiedy powiedziałam Will'owi, że tęsknię za Lou ... on znów wpadł w furię. Zaczął zamykać mnie w domu, a sam wychodził.
Bałam się go. Mógł mi coś zrobić, a z chłopcami czułam się całkowicie bezpieczna. Myślałam, że Turner jest moim przyjacielem. Okazało się, że zostawiłam i zignorowałam piątkę wspaniałych przyjaciół.
Wstałam z podłogi i otarłam łzy. Podeszłam do zamkniętym drzwi i z całej siły uderzyłam w nie pięścią. Jedyną osobą jakiej teraz potrzebuje jest Louis. Tęsknię za nim ... Bardzo mocno ... Może nawet za bardzo ...
Rozejrzałam się po łazience. W oczy od razu wpadło mi malutkie okno, które było wysoko na ścianie. Nie mogłam do niego dostać, bo jestem dość niska, ale muszę się jakoś stąd wydostać.

*

Wdrapałam się na wannę, a potem na małą pułeczkę, której o mało nie załamałam. Narobiłam przy tym tyle strasznie dużo bałaganu, ale przynajmniej czułam się jak agent 007.
Ledwo przecisnęłam się przez malutkie okienko i dostałam mini zawału. Dopiero teraz zorientowałam się, że jestem na tyle głupia, że chciałam skoczyć z drugiego piętra ! Kurde ... Mój rozum działa ... Świetnie.
Jednak jest szansa. Drzewo. Tylko ono mi zostało. Woo....poziom 'Hard'. Jak na obozie harcerskim, na którym byłam w wieku czternastu lat razem z Niall'em ! =)

*

- Powoli, powoli - jęczałam pod nosem schodząc z drzewa. Schodząc ... eghm .. spełzając z drzewa. Musiałam robić to powoli, z zarazem szybko, tak żeby Will nie wrócił akurat do domu. Niby straszna sytuacja - Turner więzi mnie w łazience, tęsknie za przyjaciółmi i moim chło...tfu ... Louis'em, przed chwilą o mało nie dostałam zawału wychodząc przez malutkie okno, właśnie złażę po drzewie i uciekam przed przyjacielem - psychopatą, który nie powoli spotkać mi się z moim chło....tfu ! Louis'em ! Kuźwa, no !

*

Ostatni raz obejrzałam się w stronę domu Will'a i biegiem ruszyłam przed siebie. Chciałam jak najszybciej przytulić tą wspaniałą piątkę. Do domu jurorów miałam dość długą drogę. Na pieszo dotrę tam dopiero ...Umm...muszę długo biec, iść, czołgać się ... No, dojdę przed wieczorem. Najlepsze było to, że na całym ciele byłam podrapana i pobita.

 Emm...tak. Bił mnie za to, że mówiła, że tęsknie za Lou i chłopcami. Przykra sprawa. Myślałam, że mogę ufać Will'owi ... szkoda. A co z chłopcami ? Tak po prostu wrócę do nic i ... i co ? To sprawiedliwe ? Na samą myśl chciało mi się płakać. Tak też zrobiła. Z moich oczu wyleciało parę łez, które potem zamieniły się w potoki. Teraz potrzebuję tylko tyle ; jego dotyku, zapachu, spojrzenia, uśmiechu, głosu ... potrzebuję go. Louis'a. Potrzebuję tego psychicznego idioty !

* Niall*

Ja, chłopcy, Perrie, Dani i Carli powoli zbliżaliśmy się do Domu Jurorów. Dzieliło nas od niego jakieś sto metrów - nie więcej. Na widok tego budynku od razu się uśmiechnąłem. Od prawie trzech miesięcy jest już moim prawdziwym domem, spełniam w nim swoje marzenia.
Nagle Harry stanął jak słup, zmarszczył czoło i przymrużył oczy.
- Słyszeliście to ? - spytał.
- Co ? - jęknęła cała nasza szóstka.
- Głos Mells - odparł z powagą.
- Zdaje ci się - powiedział Liam łapiąc Dani za rękę. Dziewczyna momentalnie spuściła głowę. Li wiedział jak bardzo tęskniła za przyjaciółką.
- Nie. Wiem co słyszałem - warknął. Hazz zaczął dziwnie obracać się dokoła i wyszukiwać wzrokiem naszej Mellodie.
Nie wiem dlaczego, ale ... ja też słyszałem. Głos mojej Melli. Krzyczała ...płakała ? Może to jakieś omamy ? Zbyt długo jej nie słyszeliśmy.
- Mellodie ! - wrzasnął Harry biegnąć w stronę dziewczyny, która dopiero mignęła mi przed oczami. Mell ? Melli ? Mellodie ?! Wróciła !
Jak głupi stałem i patrzyłam jak dziewczyna podbiega do Styles'a i rzuca mu się na szyję. Cała się trzęsła, płakała, była załamana. Chłopcy, Carli, Danielle, Pezz i ja od razu biegiem ruszyliśmy w stronę Harry'ego i naszej przyjaciółki. Padaliśmy na nich i przycisnęliśmy naszymi ciałami robiąc wspólnego miśka. Chciało mi się płakać jak tylko zobaczyłem moją Mellodie, z uśmiechem na twarzy, który pojawił się na nasz widok. Nagle dziewczyna zbladła i zaczęła kogoś szukać wzrokiem. Ponownie wtuliła się w Hazzę i szepnęła przez resztki łez ;
- Gdzie Louis' ?
Wszyscy ucichli. Patrzyliśmy po sobie - jeden na drugiego, jednak na drugą. Co mieliśmy jej powiedzieć ? -''  Nie, nie wiemy gdzie jest Louis '' ?

* Parę Minut Później *

Zaprowadziliśmy Mellodie do pokoju. Przebrała się i nieco uspokoiła.
Ja, Harry i Carli siedliśmy na podłogę, Liam, Zayn i Perrie na jedno z dwupiętrowych łóżek, a Danielle obok Mellodie na łóżku jej i Lou. Dziewczyna wzięła głęboki oddech i zaczęła opowiadać nam wszystko - zaczynając od wspaniałych, słodkich i uroczych zachowań Will'a, a kończąc na dniach, w których zaczął zamykać ją w łazience i dzisiejszym dniu, w którym uciekła.

* Louis * W Tym Samym Czasie *

Zbliżałem się do pokoju 69.
Właśnie wracałem z naszego dachu. Wypaliłem tak praktycznie całą paczkę papierosów, ale nie za bardzo się tym przejmowałem.
Już miałem chwycić za klamkę, kiedy usłyszałem głos mojej Księżniczki, który dobiegł z wnętrza pokoju ;

 - Powiedziałam, że chciałabym, żeby Louis był teraz ze mną, a Will wstał i tak po prostu mnie uderzył - jęczała.
Zacisnąłem pięści i próbowałem złapać choć trochę normalnego oddechu. To jest nierealne. Moja Księżniczka wróciła .... teraz nic nie może opisać szczęścia jakie mnie ogarnęło ...ale, zaraz. Co ona powiedziała ?!
Słyszałem jak dziewczyna zanosi się płaczem, kiedy opowiadała jak Turner chwycił ją za rękę, pociągnął w stronę łazienki, a potem ją w niej zamknął. Mówiła, że tęskniła za mną ... za mną ... Za Mną ... Ona płakała w łazience, a ja ... nie pomogłem jej. Nie zrobiłem kompletnie nic ...
Przygryzłem wargi, tak żeby zaraz nie rozryczeć się jak małe dziecko. Zaczęło szastać mną dziwne emocje. Nie wiedziałem co mam zrobić ; Najchętniej wpadłbym do pokoju, wyprosił z niego wszystkich, potem powiedziałbym jej jak bardzo ją kocham i że przy mnie jest bezpieczna. Lub ... mam jeszcze jedno wyjście ; Znaleźć tego dupka, który ją krzywdził ...
Uśmiechnąłem się pod nosem na samą myśl, co mógłbym z nim zrobić i jak bardzo boleśnie. W tej chwili nie obchodzą mnie żadne konsekwencje. Już po nim ...
Włożyłem ręce do kieszeni i ruszyłem korytarzem prosto do wyjścia.

***

Nie mam pojęcia jakim cudem pod poprzednim rozdziałem pojawiło się 91 komentarzy (włącznie z moimi odpowiedziami) , ale wiem, że was KOCHAM jak cholera <3 Jak zobaczyłam to wszystko, ah ... Znalazły się jakieś negatywne, ale to naprawdę świetnie. Chcecie, żebym się przez was popłakała ? Aż tyle ludzi to czyta ? Nie, znów ryczę ♥ KOCHAM WAS <3 Nie miałam pojęcia, że spodoba wam się aż tak bardzo ... Jedna z was pytała czy tamten rozdział jest spowodowany tymi kłopotami, o których wcześniej pisałam. Chciałabym tylko powiedzieć, że absolutnie nie, ale dziękuję, że o mnie pamiętasz ; *

Dobra, spokojnie. Jedziemy dalej : A ten rozdział ? Wiem, większość z was czekała może na coś innego, ale ten mi się jakoś nie udał. Przepraszam ...

Ale jest ''COŚ''. Po dwudziestym rozdziale znów będzie dużo weselej, a nasze opowiadanie zamieni się w komedię - tak jak na początku, a może nawet bardziej <3 Właśnie jestem w trakcie pisania 22 rozdziału, więc od razu mówię - żebyście się nie zdziwiły kolejną dawką dziwnych akcji i śmiechu xD 

A teraz przyznać się ; Która oglądała Teleexpres ? 

''One Direction Musi Zagrać W Polsce I Koniec Kropka '' <3 

Dobrze ... A teraz mam dla was taką niespodziankę ... chyba. Ostatnio ''latałam'' po YouTube i znalazłam coś takiego ; 

What Makes You Beautifull + Dubstep 

*_* 

I jak ? Ja osobiście jaram się jak głupia i nie potrafię się od tego odpędzić xD

A właśnie ; Obiecałam polecić jednego bloga więc ; 

Kiss Me Hard Before You Go  - naprawdę polecam <3

Czas na ...PyTaNkA <3 ;

1)  Czy ten rozdział jest troszkę ... nudny ?

2) Will zamykał Mellodie w łazience i był ją - Co o tym myślicie ?

3) ''Uśmiechnąłem się pod nosem na samą myśl, co mógłbym z nim zrobić i jak bardzo boleśnie. W tej chwili nie obchodzą mnie żadne konsekwencje. Już po nim ..'' - Lou przesadza czy jesteście po jego stronie ?

4) Co stanie się w następnym rozdziale ?

5) Mam do was jeszcze takie pytanie/informację ;
- Oczywiście na tym blogu pojawią się też inne opowiadania, ale dopiero po skończeniu tego.
 Mam już zaplanowane wakacyjne opowiadanie o Harrym - ''Summer With Him'' oraz kolejne z Louis'em - '' White Bear '' . Te dwa na pewno pojawią się tutaj. Mam jeszcze w głowie opowiadanie z Larry'm, ale nie wiem czy mi wyjdzie, i czy będziecie z niego zadowolone. Wiem, że większość z was nie toleruje Larry'ego czy innych. Więc pytanie do was ; Pisać o Larry'm czy nie ^^

6)Zauważyłam, że na większości blogów jest coś takiego jak ''Zapytaj Bohaterów''. Więc też postanowiłam zrobić coś takiego. Wchodzimy w zakładkę ''Zapytaj Bohatera'' i po prostu pytamy. Przed pytaniem napiszcie jeszcze do kogo jest kierowane to pytanie <3 Możecie pytać o byle co - na pewno wam odpowiedzą ^^

No. To byłoby na tyle ^^

Mam nadzieję, że pod tym rozdziałem pojawi się tyle komentarzy jak pod poprzednim xD

Miłego Dnia xx