Rozdział 16 '' Uzależnienie ''.

Ogłoszenia Parafiaaaalne ;

- Wiem, że rozdział miał być później, ale mam  powód, żeby dodać go tak wcześnie ;
 Dziś swoje trzynaste urodzinki obchodzi moja Wercia <3 W tym miesiącu jubilatką była też Gabrysia, ale zupełnie wypadło mi to z głowy < przepraszaam.> . Życzę wam skarby wszystkiego najlepszego, zdrówka, spotkania 1D, żebyście w końcu mogły wyjść za Louis'a i Niall'a <xD>, i ogólnie wszystkiego najlepszego <3

2) Rozdział Dedykowany jest dziewczyną, które w komentarzach pod poprzednim rozdziałem napisały, że jestem jebnięta z mózg, psychicznie chora i ogólnie jestem jakaś niedorobiona i nieogarnięta. Kocham Was <3 xD

3) Kolejna Dedykacja Dla Skyler Forrester, dzięki której blog ma tak wspaniały, cudowny i zajebisty nagłówek <3 Jeszcze raz dziękuję =*

4) Jak już wiecie - rozdział będzie pisany troszkę inaczej. W innej formie itp. Raczej szybko skapniecie się o co chodzi i myślę, że jednak wam się spodoba.

5) Cały rozdział z perspektywy Louis'a. Pisany przy dwóch piosenkach, które mogą wprawić was w jakiś tam nastrój (nie musicie włączać) - Ed Sheeran - Give Me Love, Rihanna - Diamonds.

6) Rozumiem, jeśli po przeczytaniu tego rozdziału nie skomentujecie, bo będziecie zajęte rzyganiem tęczom, ryczeniem lub histerią. Z góry przepraszam, jeśli rozczarujecie się tym rozdziałem lub będziecie zaskoczone (ja też jestem zaskoczona moją psychiką, która chyba jednak mi padła) xD

7) Mam do was prośbę - Każda, która przeczyta ten rozdział niech skomentuje. Chociaż słowami ''Fajnie =D''. Chciałabym zobaczyć ile dziewczyn to przeczyta.

Dziękuję =*

Miłego Czytania xx 

Gdzie jesteś ? Dlaczego nie odpisujesz na sms'y ? Dlaczego nie odbierasz telefonów ? Dobrze wiesz, że nie mam warunków dzwonić codziennie, bo chłopcy mi zabraniają. Nadal się o mnie martwią. A ty ? Gdzie jesteś, do jasnej cholery ? Dlaczego nie ma cię przy mnie, kiedy cię potrzebuję ? Dlaczego nie widzę twojego uśmiechu ? Znudziłaś się mną ? Tylko odpowiedz. Daj znak, że jesteś szczęśliwa z Will'em, a odpuszczę. Napisz, zadzwoń. Nie musisz przychodzić i śmiać się ze mną - chodź tęsknię za twoim śmiechem. Nie musisz zasypiać obok mnie - chodź z pewnością dałbym ci więcej ciepła niż daje on. Nie musisz mówić, że tęsknisz - chodź, w mojej wyobraźni mówisz tak co chwilę. Nie musisz znów wracać - chodź chciałbym, żebyś teraz była obok mnie.

 Z pewnością zlikwidowałabyś swoim uśmiechem mój ból głowy i złe samopoczucie, które z każdym dniem się pogarsza. Uwierzysz, że nie ma cię już przy nas ... przy mnie prawie dwa tygodnie ? Jesteś z nim szczęśliwa ? Na pewno, księżniczko ? 

~*~

Dlaczego tęsknię coraz bardziej ? Dlaczego ból nie ustaje, a bardziej narasta ? Dlaczego nie wrócisz, nie pocałujesz mnie w czoło i spytasz jak się czuję ? Naprawdę tego potrzebuję. Potrzebuję cię.Tak bardzo ... Wróć.
~*~
Wiesz, że chłopcy też tęsknią ? Niall płakał w nocy. Jesteś jego najlepszą przyjaciółką. Nie możesz tak po prostu odejść, wiesz ? Po co ci to ? Udajesz, że nas nie znasz ? Dlaczego ? Harry też tęskni. Często zamyśla się i patrzy w jeden punkt. Zayn w nocy mamrota twoje imię. Liam często mówi na Dan Mellodie. A ty ? Nie tęsknisz za nami ? Za mną ?
~*~
To coraz bardziej boli. Nie wiem co bardziej ; głowa czy myśl o tym, że znów nie ma cię przy mnie.  Zaczynam czuć się coraz niewyraźniej. Coraz częściej siadam na naszym łóżku i patrzę w jeden punkt myśląc o tobie. To normalne ? Jeszcze nigdy się tak nie zachowywałem. Wiesz, że byłaś moim słoneczkiem ? Tfu ... nadal nim jesteś. Co dzień oświetlasz moja życie ... Umm...nie ty, tylko myśl o tobie. Nie uśmiecham się. Bez ciebie nie potrafię. Dziwne ? W nocy mocno trzymam w ramionach twoją poduszkę. Twój zapach powoli z niej znika. Ale ty nie znikniesz. Nie zrobisz tego, prawda ?
~ * ~
Jestem przemęczony. Wyglądam okropnie. Zawsze na twarzy miałem uśmiech, dbałem o siebie. A teraz ? Nic. Zero. Koniec. Wiesz jak wyglądam ? Nie ? Leżę na łóżku patrząc w jeden punkt. Jestem blady, a moje oczy tracą blask. Wiesz dlaczego ? Z tęsknoty, księżniczko.
~ *~
Zacząłem mdleć, nie jadłem nic, nie śmiałem się, nie odzywałem do chłopców. Siedziałem w pokoju słuchając twojego Dubstepu. Kochasz go, prawda ? Zacząłem słabnąć coraz bardziej. Kiedyś byłem pojebanym wariatem śmiejącym się z życia ... a teraz ? Zgadnij jak jest teraz ...
~ *~
Wiesz, że pobadam w nałóg ? Zatracam się w nim coraz bardziej. Wpadam w dołek, z którego możesz wyciągnąć mnie tylko ty. Męczę się. Wróć, dobrze ? Wtedy moje uzależnienie zniknie.
Zaczynam stawać się narkomanem. Przez ciebie. Jestem moim nałogiem, uzależnieniem i narkotykiem, z którego nie chcę zrezygnować. Pomóż mi ...
~ * ~
Zgadnij ile czasu cię już nie ma. Miesiąc. Pełny miesiąc bez ciebie. Męczarnia. Nie widziałem cię przez tyle czasu, nie przychodzisz do nas tylko na próby ...z resztą ... i tak na nie nie chodzę, bo jest ze mną coraz gorzej. Próbowałem odzwyczaić się od tęsknoty próbując grać. Poszedłem do sali, w której grałem ci na fortepianie.

 Próbowałem grać i wyrzucić z siebie wszystkie emocje. Próbowałem ... nie udało się. Po kolejnych męczarniach ułożyłem ręce na klawiszach, a potem schowałem w nie twarz. Serce biło mi jak szalone, a moje policzki zaczęły robić się blade i mokre. Wiesz dlaczego ? Płakałem. Tak, księżniczko - Louis William Tomlinson płakał z tęsknoty.
~ * ~
- Boisz się, że on ci ją zabierze ? - spytał Harry siadając obok mnie. Tylko on tak bardzo potrafił się mną opiekować, bo sam już nie potrafiłem. Loczek posłał mi jeden ze swoich uśmiechów i spojrzał na mnie z troską.
- Tak, ale już i tak jest za późno - odparłem drżącym głosem znów ocierając mokre policzki - On już to zrobił.
- Kochasz ją ? - padło kolejne pytanie. Spojrzałem na chłopaka, który przeszywał mnie teraz wzrokiem.
Co to miało być za pytanie ? Co on sobie myśli ?!........  Ja ... nie .... ja nie wiem ....
Harry poklepał mnie po ramieniu i wyszedł z pokoju. Przymknąłem oczy, a moje serce zaczęło bić dziesięć razy szybciej. Zaczęło mnie to przerastać. To uczucie. Ta pusta. Nie ma cię. To możliwe, że mógłbym cię kochać ?
~ * ~
Siadłem na zimnych płytkach w łazience. W ręce miałem kawałem szkła, który znalazłem. Zastanawiałem się czy to zrobić. Z drugiej strony ... nie mam wyjścia, prawda ? I tak nie będziesz tego widziała. Chłopcy i Harry też nie będą wiedzieli. Będę wiedział tylko ja i mój umysł, który staje się psychicznie chory ...
Szkło było cholernie zimno. Z resztą ... nie bardziej zimne niż teraz jest moje serce.
Zrobiłem jedną kreskę na zgięciu ręki. Bolało. Nie bardziej niż pustka w środku, ale naprawdę bolało. Nie przycisnąłem za mocno szkła. Chciałem się pomęczyć. Zrobiłem jeszcze parę drobnych cięć i wrzuciłem zakrwawiony kawałem szkła do kieszeni. Przypatrywałem się ranie na ręce. Przypominała literkę ''M''. Wiesz dlaczego ?
~ * ~
Odtąd robiłem to codziennie. Codziennie na mojej ręce pojawiało się parę kresek. Naprawdę bolało, ale nie martw się - to jest przyjemne. Poprawia mi samopoczucie, ale nie likwiduje pustki w środku. Pamiętasz jeszcze o mnie ? Wiesz jak mam na imię ? Wrócisz w końcu czy z nim zostaniesz ?
~ * ~
Cięcie - moje nowe zajęcie i hobby. Robię to codziennie. Z resztą, nie tylko to. Ostatnio pod poduszką Zayn'a znalazłem paczkę papierosów ...
Od miesiąca nie wychodziłem z pokoju. Tym razem się odważyłem. Wyszedłem w nocy, kiedy chłopcy usnęli.
Oparłem się o ścianę z cegły naszego ''domu'' i wyciągnąłem z kieszeni własność przyjaciela. Wyciągnąłem jednego papierosa. Parę razy poprzekładałem go z ręki na rękę zastanawiając się czy dobrze robię. Potem w moich rękach znalazła się zapalniczka.
Wpuściłem to gówno w moje płuca i pierwszy raz od miesiąca poczułem się dobrze. Oparłem głowę o ścianę i przymknąłem oczy. Moje oczy znów zaczęły zachodzić łzami, a policzki znów robiły się mokre. Już wiem dlaczego Zayn to robi. To jest naprawdę przyjemne. Psuję się od środka, ale .... moje serce i mózg i tak jest już popsute. Jestem wrakiem człowieka, a palenie okazało się tym czego mi brakowało ... nie zupełnie, bo nadal brakuje mi ciebie.

Spodobało mi się to. Od razu wypaliłem trzy i słabo uśmiechnąłem się sam do siebie. Wypuściłem peta z dłoni, a potem przydrepnąłem. Uniosłem głowę i spojrzałem na księżyc. Też teraz na niego patrzysz, prawda ?
~ * ~
Naprawdę było coraz gorzej. Dużo piłem, nie wspominając o paleniu. Moja ręka była już cała w sznytach. Lubiłem sprawiać sobie aż taki ból. Myślałem, że ból ciała załata ból w sercu. Uwierz - zaczynam spadać w dół. Zaczynam powoli odchodzić i zamieniać się w kogoś innego. Byłaś moim aniołkiem. Więc, mój aniołku - Gdzie jesteś ? Dlaczego nie weźmiesz mnie za rękę i poprowadzisz na bardziej jasną stronę świata ? Zasłoń mnie swoimi białymi skrzydłami od deszczu, w którym zaczynam już tonąć. Wybij mi z głowy wszystkie cholerne pomysły. Proszę ... Pomóż ...
~ * ~
Stanąłem na naszym dachu tuż przy krawędzi. Był wieczór, a z nieba leciał delikatny deszcz. Księżyc świecił prosto w moją twarz skierowaną na niego. Chłopcy śpią, a ja znów uciekłem, żeby się ''zadowolić''. W kieszeni wyciągnąłem paczkę papierosów, z którą już się nie rozstawałem. Wypaliłem kolejne dwa dla ''przyjemności''. Zaczęło padać coraz bardziej.
Siadłem i podkuliłem pod siebie nogi wyrzucając peta w dół - na moknącą deszczem ulicę. Z moich oczu znów zaczęły toczyć się łzy.
- Mellodie ? - szepnąłem patrząc na księżyc - Wrócisz ? Gdzie jesteś ? Jak się czujesz ? - pytałem tak jakbyś stała teraz obok mnie - Wiesz, że tęsknię ? Słyszysz mnie ?! - wstałem, a potem po prostu zacząłem krzyczeć - Tak cholernie mi cie brakuje ! To boli ! - zacząłem zanosić się łzami, ale oczywiście ty mnie nie słyszałaś. Byłaś teraz z nim. To on wszystko popsuł ... Krzyczałem tak i darłem się jak skończony dupek i idiota. Krzyczałem wszystko to co miałem na myśli.
- Nienawidzę cię ! - wrzasnąłem ocierając mokry policzek od łez - Nienawidzę cię dlatego, że tak cholernie cię kocham ! Słyszysz mnie ?! Kocham cię !
Darłem się, wyłem .... ale ty mnie nie słyszałaś. Cały czas krzyczałem, że tęsknię, że kocham i że chce żebyś wróciła, wiesz ? Chciałabyś to słyszeć ? Chciałabyś słyszeć jak płaczę i krzyczę jak dziecko ?! Nie pozwól mi stoczyć się na sam dół !
~ * ~
Chłopcy są na próbie. Zaczynają zapominać o tym, że nie jesteś już z nami. Cieszą się tym, że przynajmniej jesteś na próbach. Nie dopuszczają mnie do ciebie. Już dużo razy próbowałem uciec na próbę, ale chłopcy mnie zatrzymywali. Zawsze im się to udawało.
~ * ~
Stanąłem przed lustrem w łazience i spojrzałem na swoje odbicie. Jestem blady. Moje oczy już dawno straciły blask. Nie ma we mnie duszy, jest tylko ciało. Nie wiem czy można nazwać mnie człowiekiem, ale na pewno można nazwać mnie człowiekiem oplecionym grubym sznurem miłości. Oparłem ręce o umywalkę i długo wpatrywałem się w swoje odbicie myśląc nad tym co mam zamiar zrobić ; Podniosłem prawą rękę na wysokość twarzy i niepewnie zacisnąłem ją w pięść. Od mojego czynu dzieliły mnie tylko sekundy. Zamknąłem oczy i całą siłą cisnąłem pięścią o lustro. Bolało, ale to nie było to. Chciałem więcej tego bólu. Rozumiesz ? Rozluźniłem rękę i na rozpite lustro nacisnąłem nie pięścią, ale dłonią. Moje palce były już całe czerwone i kapała z nich krew. Dłoń także zachodziła czerwoną mazią. Otworzyłem oczy i dopiero teraz wzdrygnąłem widząc moją rękę. Chciałem jeszcze więcej ... Do poranionej dłoni wziąłem garść szkła, który ociekał już krwią. Zacisnąłem dłoń w pięść zamykając w mniej szkło. Znów bolało, ale to nie był wystarczający ból. Stoczyłem się już na samo dno, a nadal chcę więcej.

 Chcę ciebie ... Rozluźniłem rękę wypuszczając z niej czerwone kawałki szkła. Dłoń i palce zaczęły piec. Widok krwi mnie uspokoił. Wyciągnąłem z kieszeni spodni mały kawałek szkła. Siłą zdarłem z siebie brązowo-pomarańczowe rurki i siadłem na podłodze. Dałem odpocząć prawej dłoni, a w lewą chwyciłem szkło. Przyłożyłem je do uda, a chwilę potem powstało tam serduszko zrobione z sześciu, dokładnych kresek.
Nie sprzątając czerwonych plam na białych płytkach i szkła w łazience - chwiejnym krokiem poszedłem w stronę łóżka. Ułożyłem się na nie ze łzami w oczach i okryłem białą kołdrą. Pod wpływem krwi na mojej dłoni i palcach, biała pościel zaczęła powoli zabarwiać się na czerwono. Wiesz jak wtedy wyglądałem ? Jak zbity pies. Wszystko mnie bolało, ale to ... jednak przyjemny ból. Przynajmniej nie czuję teraz aż tak mocno bólu serca. Wiesz, że to twoja wina ? Nienawidzę cię ... Kocham ...
Zdążyłem jednak wszystko posprzątać zanim wrócili chłopcy. Wiesz, że znów krzyczeliby na mnie ? Znów. Robią to coraz częściej. Po prostu sobie ze mną nie radzą.
~ * ~
Siedziałem na łóżku z telefonem w ręku. Miałem już wybrany numer. Zgadniesz do kogo ? Nie ... nie do ciebie, bo i tak nie odbierzesz ...
- Mamo ... ? - wyjąkałem cicho. Głos strasznie mi drżał. Bałem się, ale to była jedyna osoba, z którą mógłbym teraz szczerze porozmawiać.
- Loueh, kochanie ... - usłyszałem w słuchawce. Moje serce od razu zaczęło się kroić na malutkie kawałki.
 - Mogę wrócić do .... - zacząłem jęczeć.
Tak, chcę wrócić do Doncaster i zrezygnować z X-Factor. I tak nie chodzę na próby. Bez mnie będzie wam z zespole lepiej, prawda ?
Chciałem dokończyć zdanie, ale moja rodzicielka mnie wyprzedziła.

- Skarbie, jestem teraz bardzo zajęta.
- Ale ja chciałem tylko ... - wyjęczałem. Tak bardzo chciałem teraz z nią porozmawiać, a ona nie ma czasu dla swojego jedynego syna ?
- Przepraszam, Lou. Zadzwonię jak najszybciej będą mogła, dobrze ? - spytała.
- Tak, jasne ... - szepnąłem zaciskając dłoń na telefonie - Chciałem tylko powiedzieć, że tęskni....
- Pa, kochanie.
Moje serce zaczęło po prostu drżeć jak nigdy. Do kogo miałem dzwonić. To przecież moja mama ...
- Pa, mamo. Kocham cię ... Pozdrów dziewcz.....

Nie skończyłem, bo w słuchawce usłyszałem dźwięk znaczący to, że mama się rozłączyła. Głęboko westchnąłem chcąc powstrzymać łzy i cicho jęknąłem z kolejnego napadu bólu ręki, a potem dłoni. Mruknąłem coś pod nosem, a potem szybko i gwałtownie rzuciłem telefon o ścianę. Schowałem twarz w dłonie i podwinąłem pod siebie kolana.
Dlaczego żadna nie mogę porozmawiać ani z tobą, ani z mamą ? Nienawidzisz mnie, prawda ? A mama ? Ona też ? Nie mam już nikogo ? Powiedz tylko dlaczego ? 
~ * ~

Czekałem na dzień, w którym jednak mocniej przycisnę szkło do skóry lub zrobię o krok więcej na naszym dachu. Czekałem ... Na Ciebie...


***

Ufff -,- Chyba jakoś doczytałyście. Wiem, wiem - moja psychika jest zryta jak cholera xD
Już się boję waszych komentarzy.
Dziś żadnymi pytaniami was nie męczę. Po prostu napiszcie co sądzicie o tym rozdziale <3

I taka piosenka na zepsucie dnia - Taylor Swift - I'm Alright

Proszę bardzo. Nasza Tay nie próżnuje -,-
Mamy już piosenkę o Hazzie. Szczyt głupoty i chamstwa, prawda ? Jak można być taką ... Może lepiej tego nie napiszę ; /
Większość ludzi uważa, że piosenka nie jest Taylor, tylko Jersey Green. Dziwne jest to, że Jersey śpiewa ;
- '' Te Zielone Oczy, Zaraźliwy Uśmiech ''
- '' Tęsknię Za Twoimi Pocałunkami, Za Kręconymi Włosami ''
- ''Ten Sposób Śmiania Się Z Czwórką Innych Chłopców, Gdy Chodziłeś Nago I Przykryłeś Mi Oczy''.
Nie wiem ... może to jakiś głupi zbieg okoliczności ? Pfff -,-
 Na blogu nie będę się rozpisywała, bo naprawdę nie warto. Po prostu jest psychiczna i w miłości widzi kolejny hit. Niech odpowie sobie na pytanie ; Czego ona oczekiwała od zwariowanego osiemnastolatka, który chce jeszcze pobawić się życiem i spędzać jak najwięcej czasu z przyjaciółmi ?

Miłego Dnia xx