Rozdział 15 '' TĘSKNIĘ ! Tak bardzo ... tak mocno ... cholernie ! ''

* Cały Rozdział Z Perspektywy Louis'a *

~ Z Góry Przepraszam, Że Dziwny I Naprawdę Nudny, Ale Obiecuję, Że Następny Na Pewno Wam Się Spodoba~ 

Obudziłem się z nagłym i mocnym zawrotem głowy. Leniwie przetarłem oczy i powoli się przeciągnąłem. Otworzyłem oczy i szybko zamrugałem pod wpływam światła rozchodzącego się po pokoju. Spojrzałem na zegarek na nadgarstku - 14.45 - przespałem prawie pół dnia. Podniosłem się na łokciach i rozejrzałem po pokoju. Byłem sam. Z tego co pamiętam to chłopcy gdzieś wyszli - tam samo jak Mellodie z Will'em. Na samą myśl, że Turner może jej coś zrobić, zadrżałem i poczułem ukłucie w brzuchu. Sięgnąłem po telefon, który zawsze leżał pod moją poduszką i spojrzałem na wyświetlacz - trzy wiadomości od Hazzy i siedem nieodebranych połączeń, Sms od Zayn'a i dwa od Liam'a. Martwią się o mnie ... Właśnie, też powinienem się o siebie martwić, bo zawróciło mi się w głowie i ponownie padłem na łóżko.
Nie przeżyje dzisiejszego dnia. Jestem całkowicie przymulony, boli mnie głowa i co chwilę wypełzam z łóżka do łazienki. Dużo razy próbowałem zasnąć, ale myśl o tym, że Mellodie jest z Will'em mi nie pozwalała. Strasznie się o nią martwię.
Miałem po prostu przejebane ... Jeszcze nigdy nie czułem się aż tak koszmarnie. Nie wiedziałem co ze sobą zrobić. Większość czasu zwijałem się na łóżku z cholernie mocnego bólu głowy. Nie mam pojęcia co mi dolegało, ale było za mną fatalnie.
Kilka razy odwiedziły mnie Perrie i Dani pytając o to jak się czuję i czy jest już lepiej. Kazały mi leżeć w łóżku i dzwonić jakby co. Co do dzwonienia - co piętnaście minut byłem zmuszony odbierać telefony od Harry'ego, który martwił się o mnie jak nikt. Traktowałem go jak brata, ale bez przesady, żeby dzwonić co piętnaście minut ! Cieszyłem się, że Hazz aż tak się o mnie martwi, ale wolałbym, żeby ktoś inny dzwonił z pytaniem ''Jak się czujesz, Loueh ? ''. Ktoś kogo teraz potrzebuję, ale nie chcę przeszkadzać.
Nie miałem pojęcia co ze sobą zrobić. Nie mogłem wyjść z pokoju, bo dziewczyny i Styles mi zabraniali. Męczyłem się w czterech cholernych ścianach siedząc na podłodze z nogami podkulonymi pod siebie. Było po prostu koszmarnie. Tak bardzo chciałem zasnąć i obudzić się dopiero, kiedy ból głowy, brzucha .... ogólnie całego ciała się skończy.
Moje potworne samopoczucie nie ustawało przez calutki dzień. Kiedy chłopcy wrócili przynieśli dla mnie trzy butelek z wodą mineralną, parę owoców, marchewek i kanapki ze stołówki.Nie miałem ochoty jeść. Nie jadłem przez cały dzień. Po prostu nie chciałem i nie miałem ochoty, ale chłopcy tego nie rozumieli i wpychali we mnie na siłę wszystko co się dało. Wiem, że się o mnie martwią, ale ja naprawdę potrzebuję teraz czegoś innego. Kogoś innego. Mojej księżniczki, która nie kontaktowała się ze mną cały dzień.
Najgorsze w tym wszystkim syfie było to, że Mellodie nie wróciła na noc do domu. Nie było jej przy mnie. Nie mogłem przytulić jej do siebie w nocy, pocałować w czoło i powiedzieć ''Dobranoc''. Bo po co ? Była szczęśliwsza z Will'em. Nie ze mną. Z Will'em ...
Nie spałem całą noc. Zastanawiałem się co robi właśnie Mell. Nie mogłem do niej zadzwonić z trzech powodów ; Pierwszy ; Cholerny ból głowy, który męczył mnie już od rana. Drugi : Hazza siedział przy mnie całą noc i próbował uspać lub zachęcić mnie do zjedzenia głupiego banana. Trzeci : Harry raz przyłapał mnie na tym, że chciałem zadzwonić, a potem zabrał mi telefon. Nie miałem siły się z nim kłócić, więc uległem. Z powrotem ułożyłem się w łóżku i przykryłem kołdrą do pasa. Cały czas śledził mnie przeszywający wzrok Hazzy. A z resztą ... Chciałem zasnąć, ale tak bardzo się o nią martwiłem.

* Na Drugi Dzień * Poranek *

Obudziły mnie rozmowy chłopców. Rozmawiali wystarczająco cicho, ale i tak mój ból głowy od razu mnie zaatakował. Otworzyłem oczy, a potem powoli je przetarłem. Nie było jej obok mnie. Spała u niego ? U Will'a ? Jeszcze powiecie, że w jednym łóżku ? Nie, no ! Koniec, zabije gościa !
- Jak się czujesz, Loueh ? - spytał Hazz szeroko się uśmiechając. 
- Bywało lepiej ... - jęknąłem.
- Wiesz, rozmawialiśmy o twoim stanie i .... - mówił Niall - podjęliśmy decyzję, że pojedziemy z tobą do szpitala.

 Przewróciłem oczami i głośno prychnąłem, przez co znów zawróciło mi się w głowie. Jak to do szpitala ? Niby po co ? To zwykłe zatrucie ... lub coś w tym stylu.
- Chcesz ? - pytał Zayn.
- Nie, nie potrzebuję szpitala - uśmiechnąłem się - Sam świetnie sobie radzę.
- Sam ? - uśmiechnął się Liam - Więc, idziemy z chłopcami do dziewczyn, a ty zostajesz, dobrze ? Prześpisz się, poleżysz. Może poczujesz się lepiej.
Jak to znów wychodzą ? Znów mamy być sam ? Bez chłopców, Hazzy ? Bez Mellodie ? I tak nie wiem gdzie jest i co robi. Nie wiem, czy czasem nie leży teraz pijana gdzieś w parku na ławce lub załzawiona na naszym dachu. Po prostu nie wiedziałem. Nie pisała ani nie dzwoniła do mnie przez cały wczorajszy dzień ! Może dojdzie jeszcze do tego, że dla Will'a zrezygnuje z X-Factor ? Nie będzie śpiewała i wyjdzie za Will'a. A ja będę siedział na wycieraczce pod ich luksusowym domem i jęczał, żeby w końcu się do mnie odezwała lub odpisała na moje wiadomości. W końcu wyjdzie z domu, ale tylko po to, żeby uświadomić mi to, że zaraz będzie po mnie policja. Przyjadą i zgarną mnie za naruszanie spokoju William'a i Mellodie Turner'ów. Przesiedzę 24 godziny za kratkami, a potem wytoczą mi sprawę, bo chciałem spotkać się z ich dziećmi. Ale oni nie dopuścili mnie do nich. Bo kto oddałby własne dzieci w ręce czterdziestoletniego ćpuna z Doncaster .... tfu .... z pod mostu ?!Ej, ej .... a ja nie zachowuję się czasami jak Niall ? Bo ...
- Louis ? - Liaś machnął mi dłonią przed oczami, a ja momentalnie odrząsnąłem się i pomyślałem, że jestem dziwnym popaprańcem z pod mostu ... tfu ... z Doncaster -,-
- Loui, zostaniesz sam czy mamy zostać ? - pytał Zayn.
- Zostanę - powiedziałem pewnie.
Chłopcy uśmiechnęli się, a zaraz potem wyszli z pokoju zostawiając mnie sam na sam z bananem, którego miałem zjeść wczoraj wieczorem. 

* Parę Godzin Później *

Czułem się tak samo. Mój stan się nie poprawiał. Ba ! Gorszył się ! Prawie pół dnia przesiedziałem w łazience. Bolało mnie całe ciało i co chwilę pojękiwałem łapiąc się za brzuch. Tak jak obiecywali, chłopcy dzwonili do mnie co parę minut. Udawałem, że czuję się świetnie, ale tak naprawdę myślałem, że coś mnie od środka zaraz rozwali. Jeszcze nigdy nie miałem w środku takiego uczucia. Nie czułem się jeszcze aż tak koszmarnie. Po prostu horror.

***

Czułem się tak okropnie prawie przez tydzień. Często wymiotowałem, bolała mnie głowa, brzuch, całe ciało, coś rozrywało mnie od środka. Byłem przymulony i przeważnie przesypiałem cały dzień, a w nocy myślałem co z moją księżniczką. Nie widziałem jej cały tydzień. Z tego co wiem to była u mnie parę razy, ale na moje nieszczęście - spałem. Chłopcy mówili, że chodziła na wszystkie próby. Niestety ja nie chodziłem na żadne, bo mi zakazywali.

 Tak bardzo chciałem ją zobaczyć, a w nocy ogrzać ją całym ciałem. Chciałem ją przytulić, powiedzieć ''Dlaczego mnie zostawiłaś ? '' lub ''Gdzie byłaś tak długo ... dlaczego bez mnie ? ''. Dlaczego ten cholerny dupek wcisnął się po między nas ? Dlaczego, się pytam ?! Było już tak dobrze. Byliśmy przyjaciółmi. Jeszcze NIGDY nie doświadczyłem tak silnej przyjaźni damsko-męskiej. NIGDY ! Nawet Rose nie jest mi tak bliska, nawet jeśli znamy się praktycznie od dzieciństwa. Czułem się tak spełniony w jej towarzystwie ... już przez calutki tydzień o moje uszy nie obił się jej śmiech. Zawsze kiedy to robiła od razu oczy zaczynały mi błyszczeć, a na ryj wpełzał ogromny banan. Mells chce to po prostu tak skończyć ? Tak od razu ? Tak przez Will'a ? Cholera ! Tęsknię ... Tak, dobrze przeczytałyście. TĘSKNIĘ !  Tak bardzo....tak mocno .... cholernie ! 


***
Miałam dodać w czwartek, ale dodaję na szybko dziś ... Znów przeproszę was za to całe zamieszanie =*
Przepraszam że, musiałyście czekać na to coś -,- Miało to wyglądać dużo inaczej ... Naprawdę przepraszam. Wena mnie opuszcza ;/ To był raczej najgorszy z tych piętnastu rozdziałów ...
I jeszcze jedna sprawa ; Następny rozdział będzie TROSZKĘ inny niż pozostałe. Cały z perspektywy Louis'a w postaci One Shota ... Tak mnie jakoś wzięło. Obiecuję, że reszta rozdziałów będzie później normalna, ale będą w dość dużych odstępach =(
I pytanka;
1) Co sądzicie o tym rozdziale ?
2) Lou się zmienia ?
3) Z czym takim dowali wasza pojebana, zboczona, dziwna i wkurwiająca autorka tego bloga (czyt. JA) w następnym rozdziale ?
4) Chciałabym jeszcze wiedzieć co sądzicie o Eleanor, Perrie, Danielle i Taylor ( Tak, tak. Haylor już nie istnieje, ale ciekawi mnie wasze zdanie xD )

Miłego Dnia xx