Rozdział 25

Alexis i Louis. Ładnie brzmi, prawda ? Znać moje szczęście ... nigdy nie będzie 'Alexis i Louis'. Może być tylko Alexis.........i..............Louis. Wystarczy ? Musi wystarczyć ...
Oboje zaczęliśmy dzień troszkę niemiło. W końcu kłótnia z Kat ... dla Louis'a to nic bo nie przepadali za sobą od początku ale dla mnie kłótnia z najlepszą przyjaciółką to prawdziwy cios. Mam nadzieję że ten dzień obróci się o 180 stopni i będzie ok. W tym momencie ... ? Chciałabym poprawić Lou humor. Łazi taki przybity. Brakuje mu El. Wiem jak to jest jak ktoś cię odtrąca. W końcu zrobił mi to samo. Ale ja ... nie mam serca żeby odtrącić go teraz. Przecież się załamał. Tak ... kiedy ja się załamałam przy mnie go nie było. Był Harry. A szkoda.
Jesteśmy właśnie w pobliskiej kawiarni. Gadamy sobie o ... niczym i wszystkim. Wiecie : Próbuję go jakoś rozweselić ale nic na razie mi nie wchodzi.

Ja : Możesz się uśmiechnąć ? - kontynuuję.
Lou : Po co ? - mruknął.
Ja : Choćby dla mnie - zaśmiałam się.
Lou : Jedynie dla ciebie - uśmiechnął się a jego oczy nieco się rozpromieniły.
Ja : No i bardzo ładnie - szturchnęłam go w ramię.
Siedzieliśmy tak jakąś dobrą godzinkę. Potem wyszliśmy do parku. Raczej nie był to najlepszy pomysł ... mijaliśmy same pary. Wiecie o co chodzi : Całowali się, przytulali i trzymali za ręce. Louis próbował nie zwracać na to uwagi. Szedł z rękami w kieszeni i spuszczoną głową.
Ja : Hej, Lou. Wszystko gra ? - spytałam.
Lou ; Taaa... - westchnął i pociągnął nosem.
Ja : Jakoś  nie widzę. Poproszę kolejną dawkę uśmiechu - powiedziałam wesoło.
Louis przystał i wyciągnął ręce z kieszeni. Podniósł głowę i wlepił we mnie zimny wzrok.
Lou : Jakbyś się czuła gdyby ktoś cię wystawił ? - spytał głośno - Ty nie wiesz jak - dodał - Nie czujesz tego co ja.
Ja : Założysz się ? - mruknęłam a chłopak zrobił pytający wyraz twarzy. Głęboko westchnęłam i zaczęłam od początku :
Ja : Doskonale wiem jak się czujesz. Myślisz że nie miałam kiedyś takiej sytuacji ? - spytałam twardo.
Chłopak najwyraźniej troszkę zmięknął. Podszedł do mnie i powiedział :
Lou : Opowiedz mi o tym. Wygadasz się i będzie lepiej.
Czy on naprawdę nie potrafi myśleć ? Co on w ogóle wie ? Rozumie coś ? Opowiem mu ... ciekawe czy się skapnie.
Ja : Ok - westchnęłam i skierowałam się w stronę najbliższej ławki. Siadłam na nią a obok mnie Lou.
Ja : Wiesz ... - zaczęłam - ... poznałam kiedyś chłopaka. Mądry, przystojny, słodki ... mogę tak wymieniać cały czas... - zaśmiałam się na co Lou się uśmiechnął - ... Jednak - kontynuowałam - ..Był zajęty. Miałam dwa wyjścia : Zostać jego przyjaciółką lub odpuścić i zapomnieć o nim - spuściłam głowę na dół - ... Nie mogłam zapomnieć. Pewnego dnia pokłóciliśmy się ... pomiędzy ostrymi słowami zamieściłam argument ' Bo cię kocham'. Nie zwrócił na to uwagi. Zastawił mnie samą z tym całym bałaganem w moim sercu - skończyłam i przygryzłam wargę tak żebym się znów nie rozryczała.
Lou na pewno zrozumiał. Nie odezwał się. Bezradnie spuścił głowę i głośno westchnął. Potem wstał i odszedł. Stójcie ... odszedł ? Znów mnie zostawił. Ok. Jak chce ... chciałam mu pomóc. Dlaczego mam tu siedzieć ? Pff -,- Wstałam i ruszyłam w stronę domu. Nagle poczułam ciepłą dłoń na moim nadgarstku a potem czyjeś usta na policzku.
Lou : Ten dupek który cię zostawił chce kolejny raz przeprosić - usłyszałam tusz przy uchu - Chce żebyś znów była szczęśliwa tak jak w pierwszy dzień w którym go poznałaś i walnęłam kolanem w jego krocze - zaśmiał się. Odwróciłam się w tył i spojrzałam a jego niebieskie oczu. Louis wetknął mi w ręce czerwoną różyczkę i szepnął :

Lou : Wybaczysz kolejny raz temu idiocie ?
Powoli pokiwałam głową i powiedziałam wesoło :
Ja : Nie mam innego wyjścia.
Brunet słodko się uśmiechnął.
~ 3 godziny później ~
Nadal jesteśmy w parku. Tym razem wszystko jest wspaniale. Oboje jesteśmy rozpromienieni, szczęśliwi i świetnie się dogadujemy. Lou kupił nam po lodzie truskawkowym - naszym ulubionym.
Lou : Zimno ci ? - spytał.
Ja : Nie. Niby dlaczego ? - spytałam zdziwiona.
Ehemmm...mogłam nie pytać : Louis wcisnął mi w nos cały swój lód.
Lou : A teraz ? - zaśmiał się.
Ja : Osz ty popaprańcu ! - wrzasnęłam usuwając sobie z nosa całą zawartość loda. Zaczęła gonić tego idiotę po całym parku. Zachowywaliśmy się jak pięciolatki. Podobało mi się to ^^ Po jakiś dziesięciu minutach morderczej gonitwy dogoniłam Louis'a. Wskoczyłam mu na plecy. Emmm...nie za dobry pomysł. Przewróciliśmy się. Leżeliśmy właśnie oboje na mięciutkiej trawie obok siebie. Zanim Lou zdążył się zorientować, siedziałam już na nim okrakiem. Odwdzięczyłam się za tego loda <takiego do jedzenia ... żeby nie było xD>
Ja : Zimno ? - spytałam kiedy już było po akcji - A właśnie ... jeszcze coś. Muszę się odwdzięczyć za wczorajsze łaskotki - po tych słowach wsunęłam ręce pod jego paskowany t-shirt i zaczęłam go łaskotać. Widać że nie tylko ja mam z tym problem. Śmiał się jak dureń i nie mógł się pohamować. Kiedy już skończyłam się pastwić nad biednym Louis'em, postanowiliśmy wybrać się do ZOO.
~ 19.15 ~

Idziemy właśnie ... gdzieś. Nie wiem gdzie. Louis powiedział że to niespodzianka specjalnie dla mnie. Skądś znam to miejsce. Jest na prawdę znajome. Przecież kiedyś tu byłam. Kurde ...no ... ten las ... skądś go kojarzę ! Wiem ... stójcie ! Ja wiem co to za miejsce ! Przecież to tu ...

--------------------------

I jak emocje ? Podoba się ? Alexis i Louis - może coś z tego wyjdzie, co ? ;D  A co myślicie o tej słodkiej scence w której Alex mówi Lou o tym co jej zrobił a on daje jej różę ? Wieeemm..takie oklepane ale chyba nie najgorsze. A to miejsce w które zabrał Alex Louis ? Przecież jest znajome ... Macie jakieś pomysły ? xD
Miłego Dnia xx

----------------------------------------------------

Uwaga ! Głosujemy na chłopców TU ! 
W kategoriach : BEST NEW, BIGGEST FANS oraz BEST UK & IRELAND ACT  ! 
Jak widzicie - chłopcy też gorąco was do tego zachęcają ^^