Rozdział 23

Co ?! Jak ona mogła go zostawić ? Co za żmija !
Bez zastanowienia mocno go przytuliłam. Potem zaprowadziłam Louis'a do salonu. Razem siedliśmy na kanapę. Cały czas byłam mocno do niego przytulona. W tym momencie chciałam zastąpić mu to ciepło którego nie doznał od Eleanor.
Ja : Jak to cię zostawiła ? - spytałam cicho.
Lou : Tak po prostu. - mruknął - Byliśmy umówieni w restauracji - zaczął - Czekałem na nią bite dwie godziny. W końcu się pojawiła. Od razu chciałem przed nią klęknąć ale zanim zdążyłem to zrobić ona walnęła mnie z otwartej ręki prosto w twarz i ... - zaciął się i wziął głęboki wdech - ..i... powiedziała że mam sobie nie robić nadziei, że jestem skończonym idiotą który nie ma serca i że ... - znów się zaciął i spojrzał na mnie.
Ja : Noo... - szepnęłam - i co powiedziała ? - spytałam przytulając go do siebie jeszcze bardziej.
Lou : Teraz zacytuję - oznajmił i westchnął - ... powiedziała że mam iść się z tobą pierdolić i że ten pierścionek mogę sobie wsadzić - jęknął a po jego policzku spłynęła kolejna dawka łez.
Nie wiedziałam co powiedzieć. Ludzie są zdolni do tak okropnych czynów ? Po prostu świństwo ! Między nami zapanowała cisza. Postanowiłam ją przerwać :
Ja : Chłopcy wiedzą ?
Lou : Nie... od razu przyszedłem do ciebie. Wiesz, jesteś mi bliska a chłopcom nie chciałem zawracać głowy.
Jej. Jestem mu bliska ? Jak to słodko zabrzmiało ^^
W ten sposób minęły nam jakieś trzy godziny. Próbowałam go za wszelką cenę odciągnąć od myśli o Eleanor ale było to trudne. Łzy tak naprawdę nie przestawały spływać po jego policzkach. A to wszystko przez mnie. Gdybym mogła cofnęła bym się w czasie i nie poszłabym na tą imprezę, nie spotkałabym go i nie zakochała się w nim.

~ 23.49~
Louis nadal siedział w rogu kanapy a ja na fotelu obok. Cały czas rozmawialiśmy.  Potem oczy same zaczęły się kleić i mi i Louis'owi. Byłam tak senna i zmęczona tą całą akcją że bez słowa wtuliłam się w róg fotela i zasnęłam. Obudziłam się na chwilę koło godziny drugiej nad ranem. Louis cały czas leżał na kanapie. Wstałam z fotela i zapytałam :
Ja : Jeszcze nie śpisz ?
Lou : Nie mogę - mruknął a jego głos drżał jak oszalały.
Podeszłam do niego a potem klęknęłam obok kanapy tak żeby być bliżej niego.
Ja : Wszystko dobrze ?
Chłopak się nie odezwał. Chciał ale nie mógł. Nerwy mu na to nie pozwalały. Z jego oczu cały czas leciały łzy a z ciała bił gorąc. Przyłożyłam powoli dłoń do jego czoła.
Ja : Masz gorączkę - szepnęłam. Lou znów się nie odezwał. Siadłam na podłodze i chwyciłam go za rękę. Ułożyłam głowę na kanapie i powiedziałam :
Ja : Będzie dobrze ...
Louis z lekką trudnością pokiwał głową. 
Lou : Nie siedź tak - mruknął cicho - idź spać.
Ja : Nie ma mowy - warknęłam.
Po chwili Louis posunął się na kanapie w tył i pociągnął mnie za rękę. Z jego gardła wydobyło się tylko ciche 'Chodź'. Bez zastanowienie powoli ułożyłam się obok niego. Było troszkę ciasno ale to nie ważne. Mocno się do niego przytuliłam a zaraz potem poczułam przeszywające mnie ciepło i dreszcze. Jego ciało drżało dwa razy mocniej niż moje w tym momencie. Skuliłam się w kłębek i zamknęłam oczy jednak nie mogłam zasnąć. Leżeliśmy tak bez słowa. W końcu Louis zaczął :
Lou : Mała ... - Ja nie odparłam nic bo oczy same zaczęło mi się zamykać i nie mogła wydusić z siebie ani słowa - Naprawdę jestem twoim skarbem ? - skończył dużo ciszej. Nie odpowiedziałam. Bałam się.

Lou : Alex ... śpisz ? - spytał. I właśnie ! Tak ! Śpię ... udaję że śpię. Nie ruszyłam się i nie doparłam tak żeby dać mu do zrozumienia że 'śpię'.
Louis objął mnie w pasie i przytulił do siebie.
Lou : Dziękuję za te słowa z samego rana ...
Boże ... on to słyszał ... !
Lou : Też jesteś moim skarbem - szepnął i pocałował mnie w czoło. Poczułam że na moich policzkach pojawiają się rumieńce.
Lou : Nie wiem dlaczego przy mnie czujesz się jak zaczarowana ale w pewnym sensie ja mam to samo. Przy tobie czuję się po prostu wolny. Mogę wszystko - mówiła cały czas nie wiedząc że nie śpię. Powoli przejechał ręką po moim policzku a mnie przeszła kolejna fala gorąca.
Lou : Wiesz ... wyglądasz ślicznie gdy śpisz - zaśmiał się - ... no ... nie tylko gdy śpisz ... - dodał. Potem zapadła cisza. Znów przerwał ją Lou : 'Dobranoc mała' - szepnął.

---------------------------------

Odejdę troszkę od tematu : Jak tam w szkole ? - U mnie tak niby, niby -,- Ale polonistka się chajta xD ! Ale mam zaciesz ! Ludzie, ona ma prawie pięć dych na karku ... rozwala mnie to ;D 
I teraz rozdział : Jak emocje ? Coś mi się wydaje że wyszedł nie za specjalnie. Taki trochę denny -,- Nie ma w ogóle jakiejkolwiek akcji itp. Następny też raczej będzie nie najlepszy. Za to dalsze będą naprawdę ciekawe. Musicie poczekać tylko te dwa, trzy rozdziały i doczytać to coś xD
Miłego Dnia xx