Rozdział 11

Oboje zatopiliśmy się w bezgranicznej, bezsensownej ciszy. Nie wiedziałam co powiedzieć. Z ust wylewały mi się tylko pojedyncze pomruki.
H : Nie ważne - szepnął i podniósł swój zeszycik.
Ja : Ważne.
H : Nie było tematu, dobrze ? - spytał a ja pokiwałam głową - miała byś ochotę pomóc mi w dokończeniu tego szkicu ?
Ja : Jasne ...  - powiedziałam a on szeroko się uśmiechnął. Oboje siedliśmy na parapet na przeciwko siebie. Hazza otworzył swój zeszycik,zaczął dokładnie mi się przypatrywać i uśmiechać sam do siebie.
Ja : Dlaczego akurat narysowałeś mnie ? - zaczęłam.
H : Nie wiem. Po prostu kiedy pierwszy raz cię zobaczyłem, musiałem cię narysować. Taka wena. - uśmiechnął się słodziutko - jesteś dla mnie taką jakby inspiracją twórczą.

W tym momencie musiałam wyszczerzyć ząbki. Co ? Jakby chłopak powiedział wam coś takiego wy byście tylko się gapiły ? Wiem, wiem, dużo lepiej byłoby gdyby coś takiego powiedział mi Louis jednak z usta Hazzy wydobyło się to tak płynnie i delikatnie. Od razu chciałam żeby powiedział coś jeszcze. Byle co byle by powiedział. Ten głos mnie rozpuszcza od wewnątrz i zewnątrz.
W jednej chwili Hazza przybliżył się do mnie i założył kosmyk moich włosów za ucho.
Ja : Co...co ty ... - zaczęłam mamrotać.
H : Tak cię zacząłem rysować. - uśmiechnął się na co ja bezczynnie pokiwałam głową.
Myślałam że się odsunie ale on nie ruszył się z miejsca. Tak jak się przybliżył tak został. Nie przeszkadzało mi to ale zaczął mnie troszkę peszyć. Tak, dziwne.
Chłopak wystawił język z ust i zaczął rysować.  Co chwilę podnosił głowę i uważnie się we mnie wpatrywał.
H : Lubisz Louis'a co ? - zapytał w jednej chwili.
Ja : Dlaczego tak myślisz ?
H : Zgaduję.
Ja : Więc jesteś dobry w zgadywankach - zaśmiałam się .
Po krótkiej ciszy znów zaczął temat.
Ja : Gdzie się poznaliście ?
I się zaczęło .... opowiedziałam mu wszystko  - jak spotkałam Louis'a i Niall'a, jak trafiłam do Londynu, jak trafiłam na tą imprezę a później rozmawialiśmy już o wszystkim. Powiedziałam mu z skąd jestem, o mojej rodzinie, zainteresowaniach, po prostu wszystkim. On powiedział mi o swojej rodzinie, jak poznał chłopców, co lubi a czego nie. Dało się z nim swobodnie i na luźnie rozmawiać na wszystkie tematy. Świetny chłopak do pogadania o wszystkim i o niczym. Ma bardzo podobny charakter do mnie. Oboje lubimy zwierzęta a zwłaszcza kociaki. Sam Harry przypomina mi takiego kota : Ma kocie - zielone oczy, jest taką tajemnicą nawet sam dla siebie, chodzi własnymi drogami i nie zważa na innych. Jak na swój wiek ma bardzo bujną wyobraźnie a muszę wam powiedzieć że jest czternaście dni starszy ode mnie. On - urodzony pierwszego lutego a ja czternastego. Na początku nie chciał wierzyć - no tak, Walentynki.
H : Szczęściara, co ? Urodzona w dzień zakochanych.
Ja : Nie wiem czy taka szczęściara. Dzień jak co dzień.
H : Coś ty. Dla mnie Walentynki są wyjątkowym dniem. Już od dziecka chce się ożenić właśnie czternastego lutego.
Ja : Przestań. Nie sądzisz że jesteś za młody ? Masz dopiero osiemnaście lat.
H : Człowiek nigdy nie jest za młody na to żeby planować sobie przyszłość. W każdym razie jak tak myślę.
I tu mi dowalił. Takie słowa z ust osiemnastolatka ? Gdybym z nim nie rozmawiała tak długo na pewno pomyślałabym że jest dziwakiem i  to zdrowo jebniętym w mózg.
Nie odpowiedziałam nic. Wpatrywałam się tylko w niego z zaciekawieniem.
Ja : Wiesz - zaczęłam mamrotać - Louis i chłopcy wspominali mi o tobie - chłopak podniósł głowę z nad zeszyciku - mówili że jesteś wariatem i podrywaczem. Coś mi się nie wydaje - po moich słowach chłopak chytrze się uśmiechnął - jesteś bardziej ... taki spokojny.
H : Trudno powiedzieć - zaśmiał się i odłożył zeszycik - jestem i taki i taki. Mam takie swoje dni. Dziś siedzę na parapecie i cię rysuję a jutro na pewno będę szalał w klubie.
Ja : Oh, toś ty taki - szturchnęłam go w ramię. 
H : Mogę zadać takie trochę dziwne pytanie ? - szepnął a ja pokiwałam głową - dlaczego podoba ci się akurat Louis ?
Znów mnie załatwił. Dobry jest. Takie pytanie ? Na prawdę mnie zaskoczył.
Ja : Tak na prawdę to nie wiem. - a później się rozkręciłam i zaczęłam - wiesz, kocham patrzeć w te jego niebieskie oczy. Kocham gdy się uśmiecha. Jest wspaniały pod wieloma względami.
Ta... znacie mnie. O Lou mogę ględzić tak i ględzić. Ku mojemu zdziwieniu Harry cały czas słuchał mnie z uwagą. Podwinął kolana pod siebie, splótł na nich ręce i wpatrywał się we mnie z zaciekawieniem. Kiedy już skończyłam :
H : Bylibyście doskonałą parą. - uśmiechnął się słodko a potem westchnął i dodał - szkoda tylko że Lou... - wypowiedź Hazzy zatrzymał Niall wchodzący do kuchni.
N : Hej, co tu tak siedzicie ? Chodźcie, El przyszła - powiedział a zaraz potem wyszedł z kuchni.
El ... ?
Ja : Kto to El ... ? - spytałam patrząc na Hazzę.
Harry głośno westchnął tak jakby nie chciał mi nic powiedzieć.
Ja : Twoja dziewczyna, co ? - chłopak przecząco pokiwał głową - Niall'a ? - ciągnęłam dalej - Zayn'a? - Harry w ogóle się nie odezwał - Ha ! Li ?! Liam ma dziewczynę i obściskuje się z Katrine?! Co za palant ! - wrzasnęłam i zaskoczyłam z parapetu. Poszłam w stronę salonu. Hazza szybko pobiegł za mną tak jakby chciał mnie zatrzymać. Dziwak ...
H : Alex, stój. - szepnął łapiąc mnie za rękę.
Ja : Nie ! Nie będę bezczynnie stała i patrzyła jak El obściskuje się z Li .... - akurat teraz weszłam do salonu i padłam na zawał - ... z Louis'em ... ? - jęknęłam gdy zobaczyłam jak mój niebieskooki całuje się z jakąś brunetką na kanapie.

------------------------------

Czytasz = komentujesz =>


I co ? Zaskoczenie ? Tak, zaskoczone w stosunki do Hazzy i Lou, co ? Co o tym myślicie ? Jak zniesie to Alex ? Hmmm.... xD Czytajcie dalej i piszcie w komentarzach co o tym myślicie...
Miłego Dnia xx 

ps
Chciałabym wam polecić jeszcze jednego bloga ^^ 
 http://kama-opowiadanieoonedirection.blogspot.com/