Rozdział 10

Kat i Li się całowali. I nie ... kuzyn z kuzynką ... tylko no wiecie : Jak para. Katrine spokojnie stała przy ścianie a Liam przyciskał ją do niej coraz mocniej. Zaczęły przechodzić mnie dreszcze. Spojrzałam na stojącego obok mnie Hazzę. Jago mina wyrażała coś jakby 'WTF' połączone z 'Aww'.
Ja : No zrób coś - szepnęłam waląc go po ramieniu.
H : Niby po co ? Patrz jacy są szczęśliwi.
Ja : Ale to są kuzyni - przyciągnęłam go do siebie za koszulę. Harry wzruszył tylko ramionami i słodko się uśmiechnął. Głośno westchnęłam i puściłam chłopaka. Ponownie odwróciłam się w stronę naszych gołąbeczków którzy chyba nie zauważyli że nie są sami. Skrzyżowałam ręce na piersi i oparłam się o ścianę nie spuszczając z wzroku Katrine i Liam'a.
Ja : Nawet ładnie razem wyglądają, nie ? - odwróciłam się na chwilę w stronę Harry'ego. Ten tylko  pokiwał głową.
H : Chyba troszkę głupio zaczęliśmy naszą znajomość - zaśmiał się cicho - Harry Styles - podał mi rękę.
Ja : Alexis Sparrow - uścisnęłam ją z uśmiechem a potem oboje zauważyliśmy że nasza parka powoli odrywa się od siebie. Harry głośno chrząknął a Li i Kat od razu na nas spojrzeli. Od razu zbledli ale z ich mordek nadal nie schodził uśmiech.
Ja : Won do pokoju - wskazałam palcem wyjście z kuchni - ja i Harry zajmiemy się pizzą.
Parka od razu bez słowa wyszła z kuchni a ja i Harry na raz głośno westchnęliśmy.
H : Jak te dzieci szybko dorastają. Zanim się człowiek obejrzy będą się całować, chodzić na randki a zaraz potem bawić się w pokoju w cyk-cyk -
Ja : Ta ... Dobra, zróbmy coś z tą pizzą bo Niall zaraz dostanie szału - uśmiechnęłam się i pociągnęłam Harry'ego za rękę do stołu na którym leżały trzy kartony pełne pizzy i jakiś zeszycik. Pokroiliśmy ładnie wszystko i położyliśmy równiutko na talerze. Przez cały czas czułam na sobie uważny i skupiony nad mną wzrok Hazzy.
Ja : Dobra, jest ok. Chodź, idziemy do pokoju - chwyciłam talerz z przysmakami.
H : Ta... już idę - wymamrotał i szybko chwycił mały zeszycik i schował go za plecy. Troszkę zdziwiona pomachałam głową i wyszłam z kuchni do salonu.
N : Alex ! Pizza ! Alex ! Pizza ! - wrzasnął i wyrwał mi talerz z rąk i postawił go przed wszystkimi na stole a potem rzucił się na mnie.
N : Dziękuję, dziękuję, dziękuję. Kocham cię Alex. - wrzasnął ponownie.
Ja: Ehem ... ja ciebie też kocham - zaśmiałam się i siadłam na kanapę na moje miejsce obok Louis'a który od razu obdarował mnie słodziutkim uśmiechem.
Z : A Harry ?
Ja : Powiedział że zaraz przyjdzie.
Ehem .... zaraz przyjdzie. Nie przyszedł . Nie ma go już jakąś godzinę. Nie wiem dlaczego ale zaczęłam się o niego martwić. Postanowiłam że sprawdzę co on tam odpierdziela.
Ja : Pójdę po Hazzę, ok ? - powiedziałam a wszyscy z obojętnością pokiwali głowami tak jakby Harry nikogo w ogóle nie obchodził. Wstałam z kanapy i ponownie powędrowałam w stronę kuchni.
Ja : Harry, no chodź już - powiedziałam kiedy w oczy rzuciła mi się burza loków.
Trochę mnie zdziwił. Nawet bardzo.
Siedział sobie spokojnie na parapecie jednego z okien. Na kolanach trzymał ten mały potargany zeszycik a w ręce dobrze naostrzony ołówek do szkicowania. Cały czas coś w skupieniu bazgrał. Wystawił sobie język z ust i co chwilę się oblizywał, uśmiechał sam do siebie lub marszczył czoło. Burza brązowych loków zakrywała połowę jego twarzy dzięki czemu - moim zdaniem - wyglądał całkiem słodziutko.

Ja : Hej, Hazza, co ty tam masz ? - spytałam i od razu podeszłam podeszłam do okna i siadłam sobie na parapecie obok niego.
H : Nic -  zamknął zeszycik a z jego twarzy od razu zszedł uśmiech.
Ja : Pokarzesz mi ?
H : Nic tam nie mam . Idź do pokoju, ja przyjdę za pięć minut.
Ja : Nie przesadzaj. Pokarz mi. Nie zjem go przecież.
H : Nie ma mowy.
Ja : A masz łaskotki ?- spytałam z szatańskim uśmieszkiem.
H : Nie - na jego twarzy pojawiło się uśmiech zmieszany z lekkim przerażeniem.
Ja : Coś mi się zdaje że masz - szybko przybliżyłam się do niego po czym wsunęłam ręce pod jego bluzę i zaczęłam łaskotać. Nie wiem dlaczego to zrobiłam ale chciałam po prostu się z kimś pobawić. Harry od razu dostał niepohamowanej głupawki - można powiedzieć że ja też. Podobały mi się takie zabawy. Nagle Hazza wypuścił z rąk zeszycik który od razu dostał się w moje ręce. Kiedy Harry zauważył że jego własność jest już 'moja' od razu przestał się śmiać. Oddaliłam się z zeszycikiem na bezpieczną odległość i zaczęłam powoli przewracać wszystkie kartki. - WoW - po prostu nie dowierzałam.
Ja : Ty to rysowałeś ? - wymamrotałam kiedy zobaczyłam pierwszy rysunek.
H : Tak - mruknął - możesz mi go już oddać ?
Ja : Zaraz - zaczęłam jeszcze szybciej przewracać kartki na których były portrety wszystkich chłopców, zwierzęta, martwa natura i ... ja ? Mój portret.
Ja : Harry ... to ja ? - spytałam spoglądając na niego.
H : Tak, proszę cię oddaj to już.
Ja : Mówił ci ktoś kiedyś że masz ogromny talent ? - spytałam śledząc wzrokiem każdy zarys mojej twarzy na portrecie.
H : Nie. Jesteś pierwszą osobą która widzi to wszystko.
Zatkało mnie. Chłopak ma talent i nikomu się do tego nie przyzna ?
Ja : Mogłabym go zatrzymać ? - spytałam patrząc na dal na rysunek.
H : Jest jeszcze niedopracowany. - mruknął.
Ja : Nie przesadzaj. Jest piękny.
H : Nie tak bardzo jak oryginał - spojrzał na mnie.
Co... co on powiedział ? Ja ... przecież powiedział że jestem piękna ... co to ma ... Co ? Emm... zgubiłam się...
H : Co proszę ? - jęknęłam a zeszycik wypadł mi z rąk. 

--------------

Taki malutki zwrot akcji z Hazzą , może być ? Jak myślicie, Harry spodoba się naszym przyjaciółką ? Hmmm....xD 
I znów : tym razem w jeden dzień 18 komentarzy ! Jak wy to robicie xD