Rozdział 41

Ja : O czym ? - wyjąkałam cicho.
Lou ; O nas - mruknął spuszczając na dół głowę.

Znów przeszły mnie ciarki. Także spuściłam głowę. Po chwili jednak pewnie ją podniosłam i ułożyłam na ramieniu chłopaka przytulając się do niego jak najmocniej potrafiłam. Poczułam że moje oczy znów się szklą. W uszach dźwięczała mi tylko wolna piosenka przy której tańczyliśmy.
Lou : Myślisz że warto to dalej ciągnąć ? - szepnął mi do ucha.
Spojrzałam na bruneta ze zdziwieniem. Ból w sercu znów powrócił. Chciał tego ?
Ja : Przecież cię kocham - uśmiechnęłam się delikatnie.
Lou : Wiem, ja ciebie też ale ... - wziął głęboki oddech - Warto ?
Ja ; Dlaczego mnie o to pytasz ? Nie chcesz żebyśmy byli razem ?
Lou : Nie o to chodzi. Tylko ... ja ... wyjeżdżam - wyjąkał.
Moje serce prawie wyskoczyło mi przez gardło. Co on powiedział ? Niby gdzie ?
Lou : Lecimy z chłopami do Francji. Nagrywamy nową płytę.
Ja : Dlaczego mi nie powiedziałeś ? - jęknęłam.
Lou : Nie chciałem cię martwić - szepnął - Alex ... my ... lecimy już jutro ... Nie będzie nas do września.
Zaczęło kręcić mi się w głowie. Jak to już jutro ? Przecież nie tylko on wyjeżdża. Wracam do domu.
Lou : Zobaczymy się dopiero za niecały miesiąc.
Ja : Nie ... w ogóle się już nie zobaczymy.
Lou : Jak to ? - uśmiechnął się tak jakby uważał mnie za jakąś idiotkę.
Ja : Pod koniec sierpnia wyjeżdżam do Polski.
Louis'a zamurowało.  Przystanął i spojrzał mi w oczy z których znów poleciały łzy.
Ja i Lou tańczyliśmy prawie przez całą noc. Nawet przy szybszych piosenkach my ruszaliśmy się powoli i delikatnie. Cały czas byliśmy wtuleni w siebie. Chłopak bez przerwy szeptał mi do ucha że jestem wspaniała, piękna, cudowna. Najchętniej nie wracałabym do Polski... ale muszę. Muszę go zostawić. Najgorsze jest to że potem będzie to boleć jeszcze bardziej. Nie wiadomo czy w ogóle jeszcze go kiedyś zobaczę.
W końcu ten wieczór musiał się skończyć. Ja i Lou postanowiliśmy że damy sobie z tą całą miłością spokój. I tak by się nic nie udało na tak ogromną odległość. Przez cały wieczór bolało mnie serce. W końcu jutro będę widziała go ostatni raz. I pomyśleć że tyle razem przeszliśmy a ...  to już koniec ? Tam po prostu odpuścimy z uczuciem które nas łączy ...

~ Na drugi dzień ~
Od razu wyskoczyłam z łóżka i pobiegłam w stronę szafy. Ubrałam się, uczesałam i załatwiłam wszystkie swoje potrzeby. Potem od razu zbiegłam na dół po schodach do kuchni gdzie siedziała już Kat. Obie próbowałyśmy ukryć nasz ból. W sensie ... ja próbowałam to zrobić bo Katrine zobaczy jeszcze całą piątkę za miesiąc.
K : Jak tam ? - uśmiechnęła się delikatnie - Zaraz idziemy do chłopców.
Ja : Wiem - mruknęłam.
Tak. Za jakieś 15 minut miałyśmy być już u chłopców. Miałyśmy obie ich pożegnać ...Kat - na miesiąc - ja - na dobre.
~ 20 minut później ~
Ja i Kat właśnie dochodzimy do domu przed którym stoją już chłopcy z walizkami. Jest tam też ta blondynka Zayn'a - Jessica (Proszę bardzo ^^) i 'koleżanka' Niall'a - Nicole. Kat od razu podeszła do Liam'a i mocno go przytuliła. Ja stanęłam przed chłopcami jak słup sali. Nie mogłam się ruszyć. Wbiłam wzrok w ziemię i zaczęłam lustrować swoje buty. W końcu usłyszałam pisk opon a zanim się obejrzałam przed nami stał już bus który miał zabrać chłopców na lotnisko. Kat, Nic i Jess zaczęły  żegnać się z chłopcami. W najmniej odpowiednim momencie padłam na Zayn'a i mocno go przytuliłam. Chłopak odwzajemnił uścisk. Potem odszedł do Jess a ja podeszłam do Niall'a.
Ja : Nie jedz dużo, dobrze ? - uśmiechnęłam się przez łzy a potem mocno go przytuliłam.
N : Ok. Ale żelki nie wchodzą w grę - zaśmiał się odczepiając się ode mnie. Potem na przeciwko mnie stanął Liam.
Ja : Kiedy przyjedziesz ... opiekuj się Kat - wymamrotałam - I ... i całą czwórką tych wariatów. Liam pokiwał głową na 'tak' i słodko się uśmiechnął. Ufff...kolej na mojego Loczka. Nieśmiało podeszłam do chłopaka i spojrzałam w jego śliczne zielone paczały. Potem mocno się w niego wtuliłam.
H : Alex, przepraszam za wszystko - mruknął.
Ja : Nie masz mnie za co przepraszać kotku - szepnęłam mu do ucha uśmiechając się sama do siebie.
H : Będę tęsknił - szepnął odrywając się ode mnie.
Ja : Ja bardziej - zaśmiałam się i pocałowałam Hazzę w policzek.
Cała czwórka weszła już do busu. Zostało najgorsze ... został Louis. Jak mam się z nim pożegnać. Podbiegłam do niebieskookiego i padłam w jego ramiona. Zaczęłam płakać jak dziecko.
Lou : Nie płacz kochanie - wymusił uśmiech ale zauważyła że jego oczy też powoli się szklą - przecież będziesz miała mnie przy sobie - szepnął biorąc moją rękę którą położył na swoją klatkę piersiową w okolicach serca. Delikatnie się uśmiechnęłam a potem powoli wpiłam się w jego usta. Chciałam żeby ta chwila trwała wiecznie. W końcu nasze usta są złączone po raz ostatni.
Lou : Chciałbym ci teraz tyle powiedzieć... - wyjąkał przez łzy odrywając się od moich ust  - Ale nie mogę ... mam za mało czasu ... - mocno przytulił mnie do siebie. Łzami zaczęłam moczyć jego zielono-biały t-shirt w paseczki.

Lou : Jeszcze kiedyś się zobaczymy ... obiecuję ci to, słyszysz ? - delikatnie się uśmiechnął. W odpowiedzi niepewnie pokiwałam głową na 'tak'. Spojrzałam w tył ; z wejścia do busu wystawał Zayn który machał ręką na Louis'a co miało znaczyć że już wyjeżdżają. Brunet chwycił mnie za rękę i oboje podążyliśmy w stronę busu.
Tak bardzo się boję. Boję się być sama. Właśnie tracę najwspanialszego chłopaka na świecie, najlepszego przyjaciela i trójkę pojebusów których kocham z całego serce. Zdaje mi się że w życiu nie doznam już tylko przyjemności i śmiechu co z nimi w te wakacje.
Zanim się obejrzałam oboje staliśmy już przy busie. Nie chciałam puścić jego ciepłej dłoni ... ale musiałam - zrobiłam to a Louis głęboko westchnął.
Lou : Kocham Cię Mała- szepnął delikatnie się uśmiechając.
Ja : Ja Ciebie Też - zdążyłam cicho wyjąkać zanim Loui wszedł już do busu.
Chwilę potem stałam jak słup i patrzyłam jak moja miłość odjeżdża gdzieś daleko ... gdzie bez mnie.
~ Tydzień później ~
Nadal nie mogę się po wszystkim pozbierać. Nie mam pojęcia co ze sobą zrobić. Boli mnie wszystko i nie mam ochoty na nic. Nie mogę żyć z myślą o tym że już nigdy Go nie zobaczę. ICH. Nie zobaczę i Hazzy, Zayn'a i Liam'a i Nialla' ... i ... Louis'a. Nie poradzę sobie bez poczucia humoru Niall'a, nie przetrwam bez fochów Zayn'a i kanapek Liam'a. Nie wiem co zrobię bez mojego Loczusia .... nie wiem jak będę żyć bez Louis'a. To boli. Bardzo boli. Myśl o tym że to już koniec mnie wykańcza. Kat próbuje mnie pocieszać, rozśmieszać ale ... to jest już bez sensu ... Moje życie bez nich jest bez sensu. Straciłam jedyne ciepło jakie doznałam w życiu. Przecież wyjeżdżam za niecałe dwa tygodnie. Będę dzieliły nas jeszcze większe kilometry. Teraz mogę tylko dzwonić i pisać do chłopców ... więcej nic.

''  If I don't say this now I will surely break
As I'm leaving the one I want to take
Forgive the urgency but hurry up and wait
My heart has started to separate''
~ Louis Tomlinosn - Look After You ~ 

~ Dzień mojego wyjazdu do Polski ~
Cholera .... to jest coś. Prawie trzy tygodnie bez mojej piątki idiotów. Jest coraz lepiej. Nadal nie mogę się z tym pogodzić ale ... jest już dużo lepiej niż na samym początku.
- Spakowałam się, pochodziłam parę razu w kółko po moim pokoju w domciu Katrine i zeszłam na dół.

Ja, Kat, Jessica i Nicole właśnie jesteśmy na lotnisku. Bardzo się z nimi zaprzyjaźniłam. One też przeżywały wyjazd Niall'a i Zayn'a . Oczywiście nie tak bardzo jak ja.
Weszłyśmy na lotnisko. Przywitał mnie tak tłum ludzi wybierający się na wylot ; płakali żegnając się i śmiali się witając.
J : Będę za tobą tęskniła - uśmiechnęła się tuląc mnie do siebie.
N : Ja bardziej - zaśmiała się dołączając się do nas.
K : Co wy ? Chyba sobie żartujecie ! - wrzasnęła i podła na nas. Tak właśnie powstał nasz słodki zbiorowy misiek.

Rozejrzałam się do koła ; będę tęskniła za Londynem ... To uczucie jest nie do opisania. Mam zostawić to wszystko i tak po prostu wrócić ?
N : Alex ... już lecisz - przyjaciółka szturchnęła mnie w ramię wyrywając mnie myśli nad tym co właśnie się dzieje. Momentalnie się ocknęłam i spojrzałam na smutną Nicole. Kolejny raz przytuliłam każdą z osobna i wzięłam walizki. Podążyłam szerokim korytarzem w śród tłumów ludzi. Szłam powoli, tak jakby cały czas coś mnie tu trzymało. Z oczu zaczęły kapać mi łzy. Nagle usłyszałam że ktoś krzyczy, ktoś mnie wołał - Alex ! Stanęłam i powoli odwróciłam się w tył. Myślałam że to któraś z dziewczyn woła mnie bo może czegoś zapomniałam ale ....jednak nie. W moich uszach cały czas dźwięczało - Alex ! Alexis ! Stój ! Poczekaj, Alex ! - Zaczęłam nerwowo rozglądać się w koło siebie. Krzyki wydawały się być coraz głośniejsze. Nagle w tłumie ludzi ukazał się ON. Biegł do mnie z bukietem czerwonych róż. Cały czas krzyczał żebym poczekała. Moje serce zaczęło bić jeszcze szybciej. Bez zastanowienie ruszyłam w JEGO stronę. Zaczęła biec jak wariatka i przedzierać się przez stłum ludzi tak żeby jak najszybciej się na NIEGO rzucić. Byłam już coraz bliżej. ON też.
Ja : Louis ! - wrzasnęłam. Wskoczyłam na NIEGO, owinęłam ręce w koło JEGO szyi a nogi w okół bioder - tym oto sposobem zepsułam ten cudowny bukiet róż ... oj tam oj tam ^^ Okręcił mnie parę razy w koło własnej osi a potem postawił mnie na ziemi i delikatnie wpił się w moje usta. Taak !To ciepło znów wróciło ...
Ja : Przyleciałeś z Francji ... - wymamrotałem.
Lou : Specjalnie dla ciebie - dokończył za mnie szeptem.
Mocno się do niego przytuliłam i znów zaczęłam na głos płakać jak idiotka. ON znów utrudnia mi wyjazd.
Ja : Lou ... ja ... ja - zaczęłam się jąkać - Ale ... ja już lecę.
Chłopak nie odpowiedział tylko przytulił mnie do siebie jeszcze bardziej.
Tak właściwie to ... nie powiedziałam mu czegoś. Wiem o tym od jakiś trzech dni. Boję się jego reakcji. Będzie zły ? ... Mogę zepsuć mu połowę życia ... przecież ma niecałe 21 lat a ja 18. To stało się za szybko ale ...
Owinęłam ręce w koło jego szyi i przycisnęłam go do siebie jeszcze bardziej. Stanęłam na palcach i szepnęłam mu prawie niedosłyszalnie do ucha.
Ja : Jestem w ciąży ...
Louis ... nie odezwał się. Przycisnął mnie do siebie jak najmocniej umiał. Na szyi czułam tylko jego ciepły oddech.
Lou : Kocham Cię ... Was ... Kocham Was ..- wymamrotał a mi zaczęło kręcić się w głowie.
Ja : Nie jesteś zły ? - jęknęłam odrywając się od bruneta a on tylko uroczo się uśmiechnął.
Lou : Pytasz się czy jestem zły ? - zaśmiał się cicho - Przecież będę ojcem ! - wrzasnął na całe gardło a tłum ludzi spojrzał na niego jak na dziwaka. Z jego oczu zaczęły lecieć łzy. Loui kucnął przy mnie i zakrył sobie twarz dłońmi.
Lou : Nie wieżę ... - wymamrotał - Cholera ! - wrzasnął, wstał i bez dalszego namysłu ponownie wpił się w moje usta.

Zatraciłam się w czasie ! Przecież zaraz wracam !
Ja : Loui ... ja już lecę ... - jęknęłam.
Lou : Nie zostawiaj mnie ...- szepnął - Przecież to maleństwo musi mieć tatusia ...
Ja : Louis, obiecuję. Przylecę tu i następnym razem zostanę z tobą ... zostaniemy we dwójkę.
Lou : We trójkę - poprawił mnie z uśmiechem.


One Direction -  They Don't Know About Us

---------------------------

Nie wieżę ...to już koniec tego opowiadania. Kurde ... dziękuję wam dziewczyny. Dziękuję że byłyście ze mną i czytałyście - Nie chcę chcę wymieniać wszystkich ale ...Kocham Was <33 
 I jak niespodzianka ? - Będzie mała Marcheweczka ! Jej *_* Tak mi się wymyśliło ostatnim momencie. Przepraszam że nie zrobiłam żadnego Happy End'u z Hazzą ;(
A pomyśleć że zaczęło się od 8 komentarzy a skończyło się na jakichś 23 stałych czytelniczkach. Nie wierzę ... ! <33 Aż mi się przez was ryczeć chce. Nie mogę ! Przez cały czas mi tu słodzicie że już nie mogę ;P  I co mam tu napisać ... hmmm....ah tak. 
Kolejne opowiadanie ; Będzie pisane także na tym blogu ^^ Jupi .. nigdzie się nie przenoszę ;P Zrobię tylko tyci tuning i będzie dobrze xD Bohaterowie do następnego ukażą się już w ...hmm..spodziewajcie się ich już we wtorek =* Jakby coś to piszcie na GG ;D
Wasza Mrs.Styles ♥
Miłego Dnia xx

                                                      The End =*