Rozdział 6

K : Co ty do jasnej cholery odstawiasz ? - wrzasnęła na powitanie.
Ja : Hej - uśmiechnęłam się i powoli ominęłam brunetkę. Spokojnie weszłam do domu. Katrine odwróciła się i rzuciła mi ponowne ostre spojrzenie.
K : Martwiłam się o ciebie, wiesz ? - powiedziała już bardziej opanowanym tonem - gdzie byłaś ?
Ja : Zaraz wszystko ci wyjaśnię - rzuciłam i poszłam w stronę schodów a zaraz potem byłam już w moim przecudownym pokoju. Wygrzebałam z dużej białej szafy TO i od razu skierowałam się do łazienki w celu wzięcia prysznicu. Kiedy zrobiłam już swoje, przebrałam się i związałam moje długie włosy z kucyka i zaszłam na dół do Katrine która czekała już na mnie na kanapie. Usiadłam sobie wygodnie koło niej i położyłam nogę na nogę.
K: Czekam - wycedziła kładąc ręce na piersi.
Głęboko westchnęłam i zaczęłam moją dłuuugą historię. Zaczęłam od samego rana czyli Niall'a za szybą, kuleczek Louis'a, lodziarni i parku a skończyłam na stringach przyjaciółki Hazzy i śpiewach Louis'a. Przez cały czas ja wyglądałam TAK a Kat mniej więcej TAK. Po skończeniu mojej opowieści :
 K : Aham - wydusiła a ja prawie parsknęłam śmiechem - too...ten, no..
Ja : Wiedziałam że taka będzie twoja reakcja - wyszczerzyłam ząbki.
K : A, a, a, a... Alex ? - zaczęła - Louis to znajomy, kumpel, przyjaciel czy coś zdecydowanie więcej?
Ja : Zdecydowanie dobry przyjaciel - uśmiechnęłam się.
K : W takim razie co to jest ? - chwyciła mnie za nadgarstek i wetknęła mi go prawie między oczu. Hmm...teraz spytacie się dlaczego ? W tamtym momencie sama nie wiedziałam. Po prostu szok, zawał ! Teraz pytanie : 'Byliśmy aż tak pijani ?! ' Ja .... miałam na nadgarstku tatuaż ... jego imię ... 'Louis'. Wpatrywałam się w mój nadgarstek jak głupia.
Ja : Ja .... - zaczęłam mamrota.
Jak mogłam tego nie zauważyć ?! Jak ?! No, jak się pytam ?! Mam tatuaż ! Z jego imieniem do jasnej cholery ! Co ja ... doobra. Spokój. Jakoś to będzie...  - Jakoś ? Nie ! Wytatuowałam sobie jego imię na nadgarstku ! Wiem, powtarzam to któryś raz ale zrozumcie : Właśnie doznałam szoku ! Jak ja mogłam ? !
Ja : Boże ! - zaczęłam trząść nadgarstkiem jak głupia i pocierać sobie o niego drugą ręką tak jakby miał zaraz zejść.
K : Na pewno przyjaciel ?
Ja : Tak ! Lou to przyjaciel a wtedy byłam pijana i nie ...
K : Uspokój się ! - wrzasnęła i trzasnęła mnie z całej siły w głowę.
Nieco się uspokoiłam ale cały czas patrzyłam na moją trzęsącą się dłoń. W sobie tłumiłam straszny krzyk.
Ja : Co ja mam teraz z tym zrobić ? - do oczu napłynęły mi łzy.
K : Przestań się mazać i spójrz na to z pozytywnej strony : Na pewno nigdy o nim nie zapomnisz - czule pogładziła mnie po włosach a na mojej twarzy pojawił się delikatny uśmieszek.
Ja : Racja ale po co mam o nim pamiętać jeśli go już nie zobaczę ? Nie wzięłam nawet tego głupiego numeru telefonu - moje kąciki ust ponownie wygięły się w grymas.
K : Alexis ... słonko. Znasz go tylko jeden dzień. Jeśli nie chcesz o nim pamiętać to w każdej chwili możesz o nim zapomnieć.
Ja : Ale to nie jest takie proste ... wiesz jak trudno wymazać z pamięci te niebieskie oczy ?
Przyjaciółka mocno mnie przytuliła i ponownie pogłaskała po włosach.
K : Więc nie zapominaj. Za każdym razem kiedy będzie ci smutno spójrz na ten tatuaż i pomyśl że on tu gdzieś jest i cały czas na ciebie czeka. Pomyśl o nim i o tym że go zobaczysz a on znów się do ciebie uśmiechnie. Tylko to. To nie jest dużo. Będzie dobrze mała. - szepnęła i delikatnie się uśmiechnęła.
~ Noc ~ 02.46 ~ Mój pokój ~
Leżę i nadal nie umiem zasnąć. Myślę o tym wszystkim co się dzisiaj wydarzyło. Nadgarstek trzymam tuż przy twarzy i oczywiście gapię się na ten przeklęty tatuaż . Przejechałam powoli palcem drugiej ręki po starannie napisanym imieniu. Ja ... ja ... tęsknię. To jest bez sensu ale ja za nim tęsknie. Za tymi oczami, uśmiechem, głosem i ... co ja mówię ?! Znam go jeden dzień ! Wspaniały dzień ale ... Nie ! Jestem dziwna i ... zakochana ?
-----------------------------
Proszę bardzo : Rozdział 5 
Po raz kolejny dziękuję za te przemiłe komentarze ^^ 
Miłego Dnia
xx